Sala Tortur

- Trafiła Ci się maskotka... - Burknął, słysząc cudowne odgłosy płaczu i krzyk elfki. Mimo wszystko wstał i podszedł bliżej, przypatrując się symbolowi demonów, to twarzy Neko

Z przyjemnością patrzył na jej ból, dosłownie karmił się nim, a sam czuł się silniejszy. Rzucił pręt na stół
- Teraz nie będzie boleć, obiecuje... - nagle demon zmienił wyraz twarzy, wycierając dłonią łzy elfki. Wystawił szpony i położył na jej barku i ramieniu
- Gdybyś była moja zabawką, byłby delikatniejszy... ale... - można było zobaczyć tylko szybki ruch jego rąk i trzask łamanych kości. Jej ręką wisiała teraz bez życia. Do tego chywcił ją, samo poruszanie na pewno powodowało ból i nabił na najbliższy kolec bez zastanowienia. Na wylot... Popatrzył na nią obojętnie
- Jako elf, Erremir... pamiętam już wszystko dokładnie. Gdy wiedziałem, że umrę, nie opierałem się. To było mi przeznaczone... ale ty sobie jeszcze pożyjesz - brak wyrazu, kamienna twarz.

Popatrzyłam na Urcana takimi oczami

Kiedy Apo odszedł chciałam jakoś zminimalizować ból w dłoni po pieczeniu. chuchałam jakoś czy coś xD Jednak znowu się przybliżył i skuliłam się ze strachu. Po jego słowach uspokoiłam się ale nie na długo.Usłyszałam trzask i wydarłam się na całe lochy nie mogąc tego powstrzymać. Jeszcze jak nabił...
- aaaAAAA!!!!!!!!
Krzyczałam <piłuje pazurki pisząc to .. fuuu.. <zdmuchnęła xD> > Popłakałam się i beczałam nie mogąc wydusić słowa. Bliska załamania i w ogóle śmierci... tak mi się wydawało ciągle krzyczałam i jęczałam

- Źle nabiłeś... - Mruknął, wyjął jej rękę z kolców, podniósł trochę wyżej i napił ponownie, by było jak należy. Spojrzał na Neko i chciało mu się śmiać, dawno nikt nie zapewnił mu tyle szczęścia i radosci związanej z samym obserwowaniem tortur co Ona.

- aa...aaaa!!
Ponownie krzyknęłam, ale słabiej. Nie miałam siły
- huuuh... auaaa... chlip....
Nie miałam sił.. czułam się jak marionetka na sznurkach...

- Wiesz, znudziło mnie twoje życie (mam pozwolenie na zabicie x]) - podszedł i odpiął ją z łańcuchów, oparła na niego. Nie zważał na to, że będzie cały w elfiej krwi
- Powiem Ci jedno, zapamiętam Cię - powiedział tak, żeby ona słyszała. Mimo wszystko gdzieś tam w środku był elfem. Ale robił, co do niego należy
- Powolna i bolesna śmierć... - po chwili eflka odrzucona przez niego w powietrze leciała i nabiła się na kolce na ścianie naprzeciw. Krew spływała w większych ilościach niż przedtem, ale jeszcze żyła, bo o to mu chodziło. Wybił szpony w miejsce jej serca i wyrwał je na jej oczach. Mogła zobaczyć je na własne oczy, na krótką chwilę przed wyzionięciem ducha
- Napatrz się - zaśmiał się jak maniak demoniczynym śmiechem, który niósł się daleko w głąb lochów Oo

No comment XD

K.O.

R.I.P

Anołek odleciał ~~~~

=[*]=

[\_/]
(*.*)
(><)
_____

- Zabiłeś przede mną... Trudno. - Wzruszył ramionami i podszedł do zwłok - Mogę, by się nie zmarnowała? - Spytał, jednak Urcan był honorowy miał zasadę 'nie otwieraj lodówki bez zgody właściciela' oO"

- Jej ciało możesz sobie wsiąść... tylko coś pochłonę - pocałował już nieżywą elfkę, pochłaniając całą jej wiedzę (o ile miała xD) i wspomnienia. Odsunął się i otarł usta jak pod dobrym posiłku
- Teraz jest twoja - zaśmiał się złośliwie, krzywiąc się lekko. Przez pochłonięcie jej wspomnień odczuwał jej ból na końcu.... co niezbyt go cieszyło.

- Dzięki. - Bez ceremonii, ściągnął ją z kolców i nachylił nad szyją martwej. Mimo wszystko przyzwyczajenie wzięło górę, pocałował ją delikatnie w miejscu przebiegu tętnicy i sam oparł się o ścianę, pierw za pomocą zaklęcia kolce zniknęły. Zatopił w niej swe kły i zaczął szybko pić, przymknął oczy.

- Drobiazg - machnął rękę niechlujnie i ziewnął, znów się nudził... ale musiał się hamować, bo pół lochów wybije.
- Od kiedy jesteś wampirem - podniósł jedną brew

Oderwał się od szyi elfki i oparł jej ciało o siebie, spojrzał na Apo
- Od urodzenia. Ojciec - demon, matka - wampirzyca. I wyszedł taki dziwny dhampir. - Odpowiedział i zerknął na zaschnięte łzy a policzkach martwej Neko. Znów zaczął spijać z niej krew, by nie uciekło za bużo przez inne otwory, zrobione w czasie tortur.

- Aha... mieszaniec - stwierdził spokojnie myśląc nad czymś

- Yhy. - Mruknął, dalej spijając Neko, w końcu nie zostało prawie nic, więc oderwał się od niej, zlizał resztki krwi i jak zwykle ucałował miejsce wgryzienia. Ciało puścił i to upadło na podłogę. Urcan otarł twarz i przeciągnął się - A Ty? Byłeś elfem? Powiesz coś bliżej?

- Nie byłem elfem, przypuszczam że jestem reinkarnacją swojego poprzedniego wcielenia. To by dużo tłumaczyć moje dziwne zachowania... i te wspomnienia - skrzywił się, nie miał ochoty o tym mówić
- Nie ważne

- Dobra, nieważne. Mało obchodzi mnie kim jesteś, a tym bardziej byłeś. - Ukłonił się lekko - Dzięki za darmowy posiłek. - Rzucił jeszcze i zniknął.

Podskoczył i po prostu wyparował jak to miał w zwyczaju

Nad ciałem elfki coś sie pojawiło. Jakby mała złota kuleczka. Jednak zmieniła barwę na czerwoną... później na czarną... Kuleczka szybowała z miejsca na miejsce jakby ją oceniając. Po chwili śmignęła w ciało elfki, które niezauważalnie drgnęło. Elfka usiadła blada. Istny trup żyjący. Spojrzała na siebie. Nagle po całych lochach rozległ się szaleńczy wrzask złości... wściekłości. Wręcz chęci wymordowania kogoś kto się pierwszy napatoczy. Rzut ekranu na korytarz, gdzie jeszcze długim echem się ciągnęło. Po chwili jednak widać jak elfka wstaje i prostuje sobie bark.
- nie...wybaczę...
Z chęcią już chciała się rzucać na każdego, ale w tym stanie ciała... Po chwili zmieniła swój wygląd na obecny. Chciała to cofnąć, ale nie mogła
- co za... bezwartościowe pudło....
warknęła. Spojrzała na bolące ją miejsce... na pierś... był na nim jakiś znak. Jakby pieczęć
- Przez tego ... kto mnie zabił...
Byłam niemiłosiernie wściekła, bo nie mogłam wrócić do nieba... na wieczny spokój. Zmieniona Zniknęła szukać zemsty. Po elfce został tylko kawałek szmatki.

>Z tego co rozumiem to założyłaś nowe konto po to by wyjść z lochów -.- niemożliwe, nekocia dalej jest w lochach a Haji jest indywidualną postacią<

Pojawiła się ze zwierzołaczką i przywiązała ją do pala.
- Od czego by tu zacząć...- zamyśliła się.

Wszystko wróciło do normy. Jest przywiązana i ma spuszczoną głowe. włosy zasłaniają jej twarz, a ogon zwisa prosto.

Pojawił się koło Col i oparł się o nią. chciał coś powiedzieć, ale nagle skrzywił się tylko i zsunął się na ziemię. Leży.

<Znikam, au revoir wszystkim x**>

-Uhh - mruknęła, odesłała zwierzaczkę do lochu i zniknęła.

zniknął

*Wszedłem. Nie możność poruszania się poza nielicznymi miejscami była dla mnie wyjątkową niegogodnością. Jednak jeśli i tak nie miałem co robić. Postanowiłem trochę poćwiczyć. Omiotłem salę chłodnym spojrzeniem. Uważnie obejrzałem wszystkie przedmioty.*