Sala Tortur

Dosyć pokaźna sala z paroma drewnianymi stołami, gdzie nie gdzie jeszcze półżywe ofiary wiszące pod sufitem. Pełno stołów z wszelakimi narzędziami tortur, istny raj

Pojawił się z demonką i elfką na "smyczy". Upatrzył sobie zwykły pal i przywiązał do niego elfkę.
- Wygodnie? - zapytał dociskając łańcuchy, która zaczęły mocną wbijać się w jej skórę.
- Akumu - skłonił się jak dżentelmen pokazując w stronę pala
- Zaczynaj - uśmiechnął się wrednie, gdy się wyprostował i patrzył na elfkę.

Pojawiłam się z elfką i Apo. Zdjełam ją z pala i rozłożyłam na krzyż, by łatwiej było o dostęp do ciała. Przybiłam elfke gwoździami do ściany i uśmiechnełam sie złowieszczo - Mniej krwi, więcej bólu - Powiedziałam do Api i podeszłam do ognia, w którym grzały się metalowe pręty

Wyrywam się oO

(to ściana czy pal? xpP)

(Ściana.. poprawiłam, że cie przeniosłam xP)
Wyjełam pręt z ognia i podeszłam z nim do elfki - Elfy, są ponoć wyjątkowo podobne do ludzi, ciekawe, czy rany po oparzeniach są tak samo obrzydliwe.. - Przyłożyłam jej pręt do głowy, na jego końcu był jeszcze mały płomyczek, więc elfie włosy zajeły się ogniem na jej głowie. W powietrzu zagęstniał smród palonej tkanki

(ściana... x[)

Popatrzył na Akumu z miną zbitego psa xd
- Zawsze potrafisz popsuć zabawę - podszedł do stołu z narzędziami, przekładając je i oglądając je spokojnie. Popatrzył co robi Akumu. Pstryknął palcami, a krzyż pokrył się drobnymi kolcami, które przy każdym dotknięciu boleśnie wbijały się w ciało głęboko
- Nie wiś tam... to nie hotel do odpoczynku, pomachał ręką, żeby ogodnić od siebie smród
- Ale jedno jest pewne, palą się tak samo - uśmiechnął się pod nosem

Odrzucam włosy do tyłu gwałtownym ruchem powodując, że te pare włosów które się paliły gasną
Pluje Akumu w twarz
-Krew i ból mnie nie złamią, przyzwyczaiłam się.

Skrzywiłam się i wytarłam twarz ramieniem - Obrzydlistwo - Wywaliłam elfce w twarz. Uśmiechnełam się, już nie dziko, a wręcz psychopatycznie. Wziełam do ręki grubą igłe i nitke. Bardzo powoli i boleśnie zaszyłam jej usta. Gdy włosy spłoneły na głowie elfki pozostało wielkie oparzenie, podchodzace powoli ropą, jednak ogień wygasł, jak by był stworzony tylko do spalenia włosów

Chciałam coś powiedzieć jednak nie mogłam oO
Zasnęłam oO'
(ide..pa )

- Obrzydliwie wygląda bez włosów - uśmiechnął się wrednie, widząc co robi Akumu
- I ty jesteś delikatna - zacmokał ustami, myśląc do czego jeszcze jest zdolna demonka
- Bardzo - zaśmiał się dziwnie i podszedł do krzyża.
- I co zrobimy z tą na wczasach? - zapytał z miną znudzonego, bo dobra zabawa się skończyła

Narazie zanieśmy ja do lochów - Potem będzie wygladac jeszcze gorzej, jak z ropy powstaną pęcherze - Zachichotałam złosliwie - No przecież byłam delikatna w stosunku do niej.. - Zrobiłam niewinną mine i zniknełam z nimi do lochu

Pojawił sie z całą zgrają, następny raz pstryknął, a elfki wisiały już na łańcuchach na ścianie
- Wygodnie? A tak, zapomniałem - nacisnął coś, a z ściany za nimi wyrosły długi i ostre kolce, które nie pozwalały im się oprzeć
- Teraz lepiej - powiedział wrednie i podszedł do stołu niedaleko nich.

Pojawił się i niczym dziecko w sklepie z zabawkami podbiegł do stołu z narzędziami. Szybko Chwycił sport młot, kilkanaście gwoździ wszelkiej wielkości (od maleńkich, do takich co można nimi przebić ciało na wylot). Jak zwykle wybrał trochę stępione, by trudniej wchodziły w mięso. Następnie wziął do ręki sztylet z rozkładanymi ostrzami, trochę się zastanawiał czy nie użyć do tego wszystkiego prętów rozżarzonych do czerwoności, ale nie lubił zbytnio zapachu palonej skóry.
- To którą ja biorę? - Spytał, gdy już miał wszystkie zabawki.

Wisze sobie oO'
Wzdycham i patrze na to co robi demon

Pojawiłam się oO" Nagle przywiązana do ściany. Chciałam coś.. się oprzeć, ale poczułam ostre kolce
- ....
Spojrzałam za siebie. Spojrzałam na Urcana i na Apo
- ej..ej.. no wiesz... ja nie chciałam.. no..
Zaczęłam wymyślać coś xD"

- Dasz mi Nekocie, prawda? - Nim uzyskał odpowiedź, podszedł do niej i chwycił jej twarz między kciuk i palec wskazujący, naciskając na policzki elfki. Uśmiechnął się tylko, myśląc co by tu zrobić.

- Odrzucony, niechciany... na końcu zabity - powoli przypomniał sobie wspomnienia z swojego poprzedniego wcielenia
- Ah, pozbawiony żony - skrzywił się i teraz popatrzył z dziką radością na elfkę
- A dlaczego? Bo bylem elfem - wziął ze stołu dziwną pałeczkę i podszedł do Neko
- Zabawimy się - na rękach miał założone coś w rodzaju kastet, tylko z kolcami. Uderzył elfkę w brzuch, tak żeby się wbiło boleśnie. Ból spotęgowały kolce z tyłu, na które elfka po prostu została nabita...
- Milo? Twoja to ta obok... - rzucił niedbale, patrząc na skapującą krew, w przeciwieństwie do Aku, lubił krwawe tortury... Urcana odepchnął, obie były jego więc to on decydował. Oczywiście nie złapał ich samotnie lecz z Aku i Sai-em

(Apo którą elfkę? Komu te kolce wbijasz? .__. Ja se chyba ide xp)

Najpierw popatrzyłam na Urcana chcac coś powiedzieć, ale spojrzałam na Apo. Coiś mruczał jak opętany czy coś. Zaczęłam się wyrywać, ale wtedy dostałam. Aż zabrakło mi tchu kiedy przytłumiło mi zmysły.... Dopiero w spóźnionym okresie krzyknęłam zdławionym głosem. Po plecach spływały mi stróżki krwi i z ust pociekła mi szkarłatna ciecz...

- E tam, nie chcę już po przejściach. Poczekam na moją kotkę. - Machnął ręką, nie miał zamiaru brqać już podniszczonej zabawki. Usiadł na jakimś krześle i zaczał się przyglądać temu co się dzieje.

Zasypiam xp

- Eh... - Roxy odpadła ze ściany i opadła bezceremonialnie na podłogę
- Jak tam wolisz - zwrócił wzrok ponownie na elfkę. Uśmiechnął się parszywie i podszedł do rozżarzonych węgielków. Wziął ze stołu znak demonów na pręcie i wsadził go do nich. Pręt powoli na końcu stawał się rozżarzony.
- Teraz będzie dobrze - stwierdził, podchodząc do elfki. Zerwał kawałek jej szaty, która teraz wisiała na jednej z jej piersi
- Pamiątka, żeby nie zapomniała - przystawił pręt do skóry, nad piersią. Mocno przystawiając, żeby znak porządnie się wypalił. W powietrzu można było poczuć znajomy zapach.

Siedzi i patrzy trochę smutno na to jak Apo bawi się Nekocią. Demon miał jakiś sentyment do elfki i chęć do podręczenia jej, a tutaj ne wolno

- co..
szpenełam kiedy odszedł, ale nie długo było mi się cieszyć "odpoczynkiem"
- nie..
pisnęłam przestrasozna. Po chwili krzyczałam z na wpół zaciskajac zęby
- Nie! ja nie chcę!!! zostaw mnie!
Pierwszy raz odkąd się tu zjawiłam ... popłakałam się... nigdy nie byłam zbyt odporna na ból.
- chlip... chlip....
łkałam poniżona w sumie... kiedy odstawił wreście "zabawkę"