Domek Seleny

- Ciekawe ile Ty wytrzymasz ze mną.. - odparł, nadal nie zmieniając tonu. - Mimo wszystko nie byłem pewien, więc położyłem się tutaj. - powiedział jakby trochę zakłopotany. - Cóż, teraz już raczej się rozumiemy, więc nie powinno być więcej takich niedomówień. - rzekł spoglądając Sel prosto w oczy.

- Otóż to... Musisz w końcu choć co jakiś czas przespać się w normalnym łóżku, nie gdzieś na ulicy... - Choć słowa Seleny zdecydowanie były skierowane do demona, wypowiedziane zostały dość dziwaczny tonem. Ot, jakby głośno myślała, co w sumie po części było prawdą. - Jak długo obywałeś się bez dachu nad głową, zanim Cię tu przywlekłam ze sobą? - Zmieniła nieco temat, chcąc choć jeszcze przez chwilę podtrzymać rozmowę.

- A kto powiedział, że sypiałem na ulicy? - nie odebrał słów Sel negatywnie, więc jego ton nie zmienił się i nadal można powiedzieć, że żartował. - Ile czasu? Hm.. Dość długo. Powiedziałbym Ci.. Gdybym to pamiętał. - to co mówił było prawdą, gdyż nie sam nawet nie wiedział ile to czasu już minęło, choć nie sypiał na ulicy. Noce zazwyczaj spędzał spacerując gdzieś po krainie, lub przesiadując w swej grocie, w której właściwie dawno nie był. Miał jednak ciekawsze zajęcia, więc wizytę tam musiał odłożyć na później.

- Choć raz pomyłka sprawiła mi ulgę... - Selene uśmiechnęła się, odwracając wzrok, przedtem więziony w kontakcie wzrokowym z oczami demona. Jej zbłąkane spojrzenie trafiło na pobojowisko, które zostawiła na materacu łóżka. W przeciwieństwie do Shiboo, wcześniej nie czuła potrzeby posprzątania bałaganu, teraz jednak sądząc, że przydałoby się zrobić porządek, uśmiechnęła się przepraszająco i wstała. Jedną ręką przytrzymując zaimprowizowany węzeł z ręcznika mniej więcej na poziomie mostka, zaczęła po prostu zrzucać pościel na podłogę.

Nie miał nic przeciwko. Przyglądał się chwilę poczynaniom Sel, jednak w końcu nagle olśniła go myśl, że mógłby jej pomóc. - Może Ci pomóc, hm? - zapytał i nie dał jej nawet czasu na odpowiedź, gdyż po chwili wstał i podszedł do niej by jej pomóc. Należał jednak do takich ludzi, którzy lubili robić rzeczy wbrew innym, jeżeli były słuszne oczywiście. Nawet jeśli chodziło o takie drobnostki jak ta.

Już miała zacząć zaprzeczać, ale przecież Shi nie dał jej na to czasu, co mogła przecież przewidzieć. Przyjęła jego pomoc z milczącą wdzięcznością, naprawdę serdecznie nienawidziła takich zajęć. Korzystając z własnego lenistwa, powiedziała:
- Dokończ, jeśli możesz, ja wytrzasnę skądś świeżą pościel. W końcu ta chyba już "przesiąkła" mną, hm? - Zbliżyła do twarzy jedną z poduszek i, wyczuwając na materiale wyłącznie słodki zapach perfum zmieszany z nutą łagodnego mydła, odrzuciła ją na ziemię i schyliła się, by poszukać czystych rzeczy w dość sporej komodzie.

- Nie ma problemu. - cóż, wziął się za składanie pościeli. Szło mu to już trochę lepiej niż za pierwszym razem, choć pewnie i tak zabawnie to wyglądało. W końcu jednak się z tym uporał. Złożył wszystko i położył na łóżku. Odwrócił się teraz w stronę Sel, by móc zobaczyć cóż też ona robi.

Selene udało się odnaleźć ostatni ze świeżych kompletów, który to trzymała w ramionach, pieczołowicie poskładany. Nie mając siły, ani ochoty na sprzątanie stosu z podłogi, starała się wymijać co większe przedmioty. Z wysokim stosem na rękach nie było to takie łatwe, można było więc przewidzieć "wypadek" eithne. Potknęła się o jedną z poduszek, pościel rorzucając po pustym łóżku. Sama niestety także na nim wylądowała, ledwie przytrzymując wokół siebie ręcznik. Nie widząc innego wyjścia, po prostu zaśmiała się dźwięcznie. Tylko jej mogło się coś takiego zdarzyć...

Zdziwił się trochę upadkiem Sel, ale nie był w stanie tego przewidzieć, więc nie był też w stanie temu zaradzić. - Nic Ci się nie stało? - lecz słysząc reakcje Sel, sam się zaśmiał się krótko. Podszedł do niej i pomógł jej wstać, bo głupio mu był tak stać i tylko patrzeć na nią, a szczególnie, że leżała na podłodze.

-Nie, nie, w porządku. - Shiboo wydawał się jej jakiś dziwny, sama nie wiedziała dlaczego. Chwyciła jego dłoń i wstała, jedynie odrobinę się na nim wspierając. Podniosła z podłogi poduszki i prześcieradło, które na szczęście zamortyzowały upadek. Wszystkie były teraz mokre od wilgotnego ręcznika i włosów Selene.
- Szlag... - Zaklęła cicho pod nosem. - Wybacz, ale niestety Twoja pościel jest nieco... wilgotna, przeklęty ręcznik... - Eithne doszła do wniosku, że musi koniecznie coś na siebie włożyć.
- Wybieraj: mokre, albo przesiąknięte słodkim zapachem... - Eithne uniosła dłonie, w jednej trzymając skrawek wilgotnego prześcieradła, a w drugiej poduszkę, której sama używała. - Ale tamtą - Tu wskazała na komplet leżący na sofie - zatrzymuję dla siebie.

- To dobrze. - uśmiechnął się tylko. - Hm. Stawiasz mnie przed trudnym wyborem. - powiedział łapiąc się za podbródek. - Nie przepadam za bardzo za mokrymi rzeczami, więc wybiorę tę przesiąkniętą słodkim zapachem. - teraz odrzucił jedynie włosy do tyłu, gdyż chwilowo trochę mu przeszkadzały. - A z tamtą.. Zrobisz co zechcesz, w końcu należy do Ciebie.

Selene zebrała potrzebną pościel i podała mu, skinieniem zachęcając, by sam o siebie zadbał. Eithne natomiast podeszła do ogromnej, według wszelkich standardów, szafy i otworzyła ją. Musiała przecież znaleźć coś suchego i nieco wygodniejszego, niż ręcznik, prawda? Jednak, jak zwykle nie mogła się zdecydować. Odwracając głowę, odczekała, aż demon poradzi sobie z pościelą, a wtedy przywołała go do siebie.
- Pomożesz mi wybrać... - Wyciągnęła kilka przydużych koszul i luźnych sukienek i pokazała je Shi. Tylko to miała do wyboru, gdyż nigdy nie zaopatrywała się w żadne ubrania do snu.

Na razie tylko położył pościel na łóżku, odwracając się podszedł do Sel by pomóc. Popatrzył chwilę i nie zastanawiając się długo wskazał na jedną koszul. W pewnym momencie przypomniało mu się, że od wczoraj nie ma na sobie nic poza spodniami. Zastanawiał się moment co zrobił z płaszczem, ale jednak po chwili dotarło do niego, że okrył nim wczoraj Sel. W każdym razie nie zabiegał, by założyć coś na siebie, gdyż i tak był już dość długo bez niczego na torsie, że już dawno mu to nie przeszkadzało.

Na kilka chwil Selene zniknęła w łazience, by pojawić się już przebrana. Przez chwilę obserwowała demona, potem usiadła na sofie, wcześniej przygotowując ją we względnym porządku. Skrzyżowała nogi i zaczęła bawić się własnymi włosami, jakby je układając. Nie miała żadnego lepszego zajęcia, a ozdwyczaiła się już od bezczynności. Zbierając je w luźny warkocz, postanowiła na nowo nawiązać rozmowę.
- Shi... Czy zanim zostałeś żołnierzem, miałeś rodzinę? - Zdała sobie sprawę, że dotąd tego nie wiedziała i teraz miała nadzieję, że demon jej to zdradzi.

Usiadł teraz obok niej na sofie. - Tak. Byłem wychowywany przez rodziców. Głównie przez ojca, gdyż to on zajmował się mym treningiem. - rzekł, mówiąc już teraz spokojnie. - Tak, od dzieciństwa wpajali mi sztuki walki, jak i techniki posługiwania się bronią białą. A to dlatego, że rzekomo miałem do tego talent. - kontynuował opowieść, zerkając teraz na Sel, po czym ponownie patrzył przed siebie. - Mimo wszystko, byli dobrymi rodzicami. Dobrze mnie wychowali.

Eithne słuchała uważnie słów demona, które bardzo ją intrygowały, pozwalając sobie jednocześnie na przyjęcie wygodniejszej pozy. Oparła policzek o bark Shiboo, patrząc przed siebie.
- Bez rodzeństwa? Przyjaciół? Mów śmiało, Ty tyle o mnie wiesz, a sam nie chcesz opowiedzieć... Oj, nieładnie. - Gdyby nie było jej tak przyjemnie, pewnie naprawdę mogłaby przybrać niezadowoloną minę.

- Przecież mówię.. - powiedział na moment zmieniając ton ponownie na trochę żartobliwy. - Pomijając krótki okres dzieciństwa, me życie głównie opierało się na treningu i walkach. W wojsku, przyjaciółmi mogłem nazwać kompanów, gdyż musieliśmy sobie ufać. - znów mówił spokojnym tonem. - Później, hm.. Po tym jak z tego zrezygnowałem, otaczałem się nie zbyt dobrymi ludźmi, więc ich przyjaciółmi nazwać już nie mogę. A co działo się potem to sama wiesz, przez co łatwo stwierdził, że nie miałem już sposobności by posiadać takowe osoby w swym życiu. - ostatnie słowo delikatnie urwał, jakby przyszło mu coś do głowy, a w rzeczy samej tak było. - Hm, aż do teraz. - powiedziawszy to na twarzy jego pojawił się uśmiech.

Życie w gruncie rzeczy samotne było ciężką sprawą, Selene także to wiedziała, choć jej historia potoczyła się inaczej. Bardziej chyba nawet była zaznajomiona z samotnością, gdyż już straciła całą rodzinę i przyjaciół, których mimo wszystko posiadała. A wspomnienia puściła w diabli.
- Teraz? A nie mówiłam, że miałeś po prostu pecha do ludzi, hm? No, słucham, kto taki zdołał Cię poznać na tyle, by polubić? - Naprawdę była ciekawa, jakby życie prywatne Shi leżało jej na sercu.

- Przez tyle czasu miałem pecha? Chyba jednak to trochę za długo. - spokojny, stonowany ton towarzyszył mu od dłuższej chwili. - A jak myślisz, kto to taki może być, hm? - zapytał figlarnie i zwrócił głowę w jej stronę, spoglądając na nią. - Podpowiem Ci. Właśnie patrzę tą osobę. Wiesz już? - kontynuował żartobliwie.

Z niechęcią zrezygnowała z szukania oparcia w ramieniu demona, by odwzajemnić jego spojrzenie - spokojne, a jednak nieco skołowane. Mimo to, uśmiechnęła się kusząco do Shi, zachęcając go, by ją objął. W końcu nadal było chłodno.
- Czy to oznacza, że poza mną z nikim nie nawiązałeś znajomości nieco bliższej, niż ograniczonej do wzajemnej prezentacji? Skoro to z mojej winy, chyba muszę zostawić Cię na jakiś czas w spokoju, hm? - Wcale nie miała takiego zamiaru, ani tym bardziej ochoty, ale nadal byłaby w stanie bez tragicznych skutków także i jego puścić w niepamięć. Nadal jednak żywiła nadzieję, że Shi jej do tego nie zmusi.

- Tylko dlaczego miałabyś zostawić mnie w spokoju? - zapytał nieco nawet zdziwiony tymi słowami. - Przecież to chyba dobrze, że się otwieram, nie sądzisz? Zresztą pamiętaj, że gdybym tego nie chciał, to bym tego nie zrobił. - powiedział chcąc jej zasugerować, że zrobił to z własnej, nieprzymuszonej woli. - Ale.. Zostawienie mnie byłoby wyłączenie Twą decyzją, ponieważ ja nie chciałbym stracić przyjemności czerpanej z naszych spotkań. - po tym objął ją i w miarę przysunął się do niej bliżej,

Każde słowo Shiboo eithne akceptowała bez szemrania. Znowu z chęcią przytuliła się do ramienia demona, choć utrudniało jej to swobodną rozmowę. A jednak ciepło przeważyło i Selene pozostała przy swej decycji.
- Oczywiście, że to dobrze... Jednak nie chciałbyś spróbować otworzyć się także przed kimś innym? - Eithne starała się odgrywać rolę "korepetytora" moralnego, choć przychodziło jej to z trudem. - Ale jeśli chcesz, bardzo chętnie mogę sobie Ciebie zabrać tylko dla siebie. Jak Ci się to podoba? - Dziewczyna, mimo porzucenia roli jego amatorskiej przewodniczki na ścieżce do odzyskania tych dobrych ludzkich nawyków, cieszyła się, że Shi nadal nią kroczy, jak jej się przynajmniej zdawało.

- Hm. Jak dotąd nikt nie zasłużył na to tak jak Ty.. - dość przekorny ton spowodował, że mógł zabrzmieć trochę jak duże dziecko, choć pewnie musiało to brzmieć zabawnie. - Choć nie miałbym oporów przed otwarciem się, ale nie zrobię tego przed byle kim.. No chyba, że chcesz mnie zachować tylko dla siebie, to wtedy również nie będę miał nic przeciwko. - znów przekorny, dość figlarny ton.

Selene uśmiechała się nadal, jednak teraz ułożyła wargi tak, by wyglądały na uśmiech mimowolny.
- Mmm... Jeśli tak, to zostawię Cię dla siebie. W końcu nie na darmo tyle przesiedziałam z Tobą po nocy w górach, albo na plaży. Jakaś nagroda za wytrwałość by się należała, nie uważasz? - Figlarny ton był i jej mocną stroną, czemu więc nie miałaby z niej skorzystać?

- Masz rację, więc chyba pozostaje mi się Tobie oddać, tak? - skoro i Sel zaczęła mówić w figlarny sposób on nie miał po co przestać mówić tak samo - Hm. A jaką chciałabyś tą nagrodę otrzymać, hm? - zapytał przekornie. - Teraz Twoja kolej by o tym zadecydować. - rzekł. Był ciekaw co powie Sel.