Domek Seleny

Zbudowany około kilku lat temu niezbyt okazały domek Seleny swą prostotą nie odbiega od reszty domów dzielnicy mieszkalnej na obrzeżach Melred. Nie jest on, jak należało się spodziewać, jakąś wielce elegancką posiadłością, urządzony tak samo oszczędnie, jak zaprojektowany.
Bielone ściany klockowatego domku i spadzisty, ciemnoczerwony dach dają wrażenie, jakby pochodziły z dziecięcego rysunku, tak samo ma się sprawa z drewnianym płotem dookoła małej posesji. A Selene nia mogła nijak na to poradzić. Pozostało jej więc jedynie dopełnić to wrażenie, wnętrze domu urządzając ze smakiem.
Po wejściu do niewielkiego salonu przez ciężkie, rzeźbione drzwi, przed oczami każdego z domowników bądź gości roztacza się uroczy widok: salonik pełny roślin umeblowany został jedynie w staromodną sofę i niski stolik, jednak skutecznie tworzą one atmosferę spokoju.
Do kolejnych pomieszczeń prowadzi dość wąski, pusty korytarz. Kiedy już go pokonać, aby wejść do któregoś z czterech głównych pomieszczeń na pierwszym (i jedynym) poziomie domku Seleny, trzeba już niestety poradzić sobie z kolejnymi masywnymi drzwiami.
Jedne z nich prowadzą do sporej w porównaniu z "salonikiem" łazienki, będącej "chlubą" pani domu. Wystrój utrzymany w jasnych kolorach urozmaica zwykłe wyposażenie łazienki, dodając jej nieco radosnego wyrazu. Zdecydowanie centralnym punktem pomieszczenia jest w zasadzie niespotykanie dużych rozmiarów blaszana wanna.
Przechodząc przez kolejne drzwi, można trafić do najmniejszego pomieszczenia w całym domu - kuchni. Tu Selene była może dwa razy od dnia, w którym się wprowadziła. Drewniane szafki zastawione są porcelanową zastawą i wszelkimi innymi przyborami nieozdownymi w zwykłej kuchni. Tutaj są one niestety chyba tylko poustawiane na pokaz, o czym świadczy pokrywająca je warstwa kurzu.
Zdecydowanie najbardziej okazałe i zdobne ze wszystkich drzwi prowadzą z kolei do najczęściej użytkowanego pokoju - to właśnie w przestronnej sypialni Selene spędzałą większość czasu w swym domu. Tu znajdują się wszystkie szafy pełne ubrań i komody z książkami i dokumentami, których nie miała serca wyrzucić. Stała tu także sofa, a obok oszklony barek zastawiony butelkami z trunkami różnej maści wraz z wygodnym fotelem. Na przeciwko kominek czeka, by w nim wreszcie napalono, w milczeniu wpatrując się w wielkie łoże w rogu. Selene miała słabość do dużej wygody, nie mogła więc sobie odmówić tej dużej ilości wolnego miejsca na miękkim materacu. Tu wszystko utrzymano w kolorach czerwieni, łącznie z zasłonami zawieszonami nad ogromnymi oknami i ścianami sypialni.
Ostatnie drzwi są w zdecydowanie gorszym stanie. Zwykle to pomieszczenie zamykane jest na klucz i puste. Pracownia Selene i tak lepiej sprawdza się na zapleczu apteki.


Selene otworzyła drzwi wejściowe, prowadząc za sobą Shiboo. Kiedy weszli do saloniku, od razu zaprosiła go dalej.
- Więc to tutaj. Rozgość się, nikogo oprócz nas tu nie ma. - Uśmiechnęła się, patrząc na Shi.

Na pierwszy rzut oka dom Sel różnił się od pozostałych tutaj, w Melred, choć właśnie to nadawało mu pewnie specyficzny, lecz ciekawy wygląd.
Gdy znaleźli się w środku, Shi rozejrzał się tylko po pomieszczeniu, w którym się znajdowali. - Masz bardzo ładny dom. Różni się od pozostałych, co sprawia właśnie, że jest taki.. Wyjątkowy. - powiedział radosnym tonem. Dom w rzeczy samej można powiedzieć, że mu się podobał. Miał się rozgościć, ale hm.. Czuł się jednak trochę niepewnie. Nie był w końcu u siebie. Usiadł na sofie, lecz nadal można było zauważyć pewną niepewność w jego zachowaniu.

Selene skinieniem podziękowała skinieniem za komplement dotyczący wystroju skromnego domku. Nie miałą pojęcia, dlaczego Shiboo ma jakieś opory. Ona w każdym razie miała zamiar korzystania ze wszystkich wygód, jakie oferowało jej pełne wyposażenie domu. Poczynając od gorącej wody.
- Spokojnie, naprawdę możesz czuć się jak u siebie. Pozwolisz, że na chwilę Cię opuszczę.
Skierowała się do łazienki. Przez dłuższą chwilę słychać można było chlupot dużej ilości wody, później kroki kierujące się do największego pokoju w domu Seleny. Dziewczyna, owinięta w gruby i długi ręcznik szukała gorączkowo grzebienia.

W końcu odprężył się bardziej, lecz nie był w stanie pozwolić sobie od razu na wszystko. W czasie nieobecności Sel, rozglądał się po salonie. Po chwili jednak wróciła, a widok krzątającej się po domu Sel, owiniętej w ręcznik podobał mu się, choć był całkiem zabawny, przez co zaśmiał się chwilę, obserwując jej poczynania z uśmiechem na twarzy.

Selene nadal nie mogła znaleźć grzebienia, zrezygnowała więc z poszukiwań, pozostawiając włosy splątane i mokre. No, trudno. Korzystając z chwili braku zainteresowania demona, znów znikła na chwilę w łazience, by po chwili znów się pojawić, tym razem siedząc na podłodze przed sypialnianym kominkiem. Miła na sobie biała, przydużą koszulę, którą okryła objęte ramionami kolana. Selena jednym, zwinnym ruchem roznieciła ogień w kominku. Nareszcie mogła zyskać nieco ciepła.

Dziwnie czuł się, gdy Sel siedziała na podłodze, a szczególnie, że znajdowali się w jej domu. Wstał więc i usiadł obok niej. - Przyjemnie.. - powiedział patrząc na ogień palący się w kominku, przechylając również głowę w stronę Selene. - Pierwszy raz w Twoim domu.. - powiedział, jakby już wspomniał to wydarzenie, choć świadom był tego co się właśnie dzieję. - Mieszkasz sama? - chciał by brzmiało to jak normalne pytanie, lecz chyba nie do końca świadomie mu się to nie udało..

Selene oparła podbródek o kolana, wpatrując się w ogień. Jedyny sposobem zarejestrowania przybycia Shiboo okazało się po prostu wyczucie jego obecności przy boku eithne. Dziewczyna nie miała nic przeciwko siedzeniu na ziemi, w końcu było jej wygodnie. Plecy mogła oprzeć o drewnianą nogę masywnego łóżka.
- I jak wrażenia? Czasami sama mam wrażenie, że niewarto było w ogóle go urządzać, skoro i tak pomieszkuję tu średnio co kilka miesięcy. - Wzruszyła ramionami. - A dlaczego pytasz? Mówiłam przecież, że nikogo innego tu nie ma. Nie było i nie będzie. - Selene była stuprocentowo pewna swojego stwierdzenia, nie przyszło jej bowiem do głowy, że jej dom mógłby nie stać pusty krócej, niż kilka tygodni.

- Już mówiłem. Podoba mi się tutaj. - odparł, rozglądając się jeszcze raz po salonie, by po chwili znów skierować wzrok na Sel. - To może dlatego, że tak rzadko tutaj bywasz i rzadko kogoś zapraszasz. - powiedział opierając głowę na dłoni, gdyż tak było mu już wygodniej. - Dlaczego pytam, hm.. Nie miałem jakiegoś konkretnego powodu. Tak rzuciłem, nie myśląc do końca o tym co mówię. Choć w pewnym sensie nie rozumiem, dlaczego tak rzadko tutaj bywasz. W końcu to Twoje miejsce, którego nikt Ci nie odbierze. - on był samotnikiem, więc zrozumiałe było, że nie posiadał takiego "miejsca".

- Jakoś nie odczuwam potrzeby ciągłego przesiadywania tutaj... Zwykle ciągle można mnie zastać w aptece, kiedy oczywiście nie szlajam się po plaży, albo górach. Poza tym, spróbuj tak... - Ugryzła się w język, nim wyraziła myśl "Spróbuj tak ciągle siedzieć sam w jednym miejscu". Zapomniała, że przecież Shiboo był samotnikiem i nie ma swojego miejsca, choćby tak rzadko odwiedzanego, jak jej. To przywiodło jej na język pewne pytanie.
- A nie czujesz się tu zamknięty? Uwięziony...? Chyba rzadko ktoś Cię więzi w tak malutkich domkach, hm?

- Twój dom nie jest taki malutki. Zresztą to nawet gdyby był nie miałoby to dla mnie znaczenia. - powiedział rozmyślając o dawnych czasach. Za jego czasów, domy były dużo mniejsze niż te w obecnych czasach. - Poza tym, jeśli tak właśnie miałoby wyglądać więzienie, mógłbym spędzać w nim dużo czasu.. - spojrzał Sel. Z jego twarzy właściwie nie znikał uśmiech. A zachowywał się tak jedynie przy niej. Widocznie, wiedział, że przed nią może się otworzyć bez obaw.

Bardzo miło zaskoczyły ją słowa demona. Uśmiechnęła się życzliwie, wstając. Była porządnie zmęczona, postanowiła więc poczynić stosowne przygotowania.
- W moim więzieniu możesz zostać, jak długo Ci się podoba. Tylko, że z czasem przestanie ono być więzieniem. - Parsknęła śmiechem, z potężnej komody wyciągając komplet pościeli. Rozłożyła go na sofie i splotła ręce na piersiach.
- Zostajesz, prawda? Więc pozwól mi proszę ulokować Cię tu. - wskazała idealnie pościelone łoże, o które wcześniej się opierała.

Mile zaskoczyło go zachowanie Sel, bo nie spodziewał się, że zostanie na noc. - Cóż, teraz to chyba nie mam już wyboru, prawda? - zażartował sobie, mimo iż nie miał nic przeciwko temu. Wciąż jednak czuł pewien opór, choć potrafił sobie z nim doskonale poradzić.

Skoro jednak Sel, sprawiała wrażenie jakby chciała by on tu został, nie chciał sprawić jej zawodu. - Dziękuję Ci za gościnę. - powiedział serdecznie, uśmiechając się i wręcz lekko kłaniając. Po chwili podciągnąć nogawki od spodni i położył się na sofie. - Dziękuję.. - powtórzył. Leżał przez moment i nim się zorientował zasnął.

Selene obudziła się, zaplątana w koce i prześcieradła. W ciszy patrzyła chwilę na sufit, po czym bezszelestnie wstała. Uśmiechnęła się na widok demona. Jednak został... Selene podeszła do niego i pogłaskała go łagodnie po długich włosach. Po chwili znów zniknęła w łazience, czekając, aż Shi się obudzi.

Noc minęła bardzo szybko, lecz należała do jednej z przyjemniejszych ostatnimi czasy. Obudził się na chwilę przed tym jak Sel go pogłaskała, lecz nie pokazywał, że już nie śpi. Gdy Sel, zniknęła w łazience, Shi leżał tak jeszcze chwilę. Jednak po chwili wstał. Złożył pościel, najlepiej jak potrafił, mimo to nie wyszło zbyt dobrze. Usiadł teraz na sofie i czekał na Sel.

Eithne opuściła łazienkę znów okryta skromnie długim ręcznikem. Tym razem udało jej się odnaleźć grzebień, który walecznie co kilka sekund blądził pomiędzy falami jej kasztanowych włosów. Na widok demona siłującego się z pościelą, parsknęła śmiechem. Nie podeszła, by mu pomóc, nienawidziła się tak produkować, by po prostu złożyć coś w kostkę.
- Dzień dobry... Albo może dobry wieczór. - Selene nie miała pojęcia, która była godzina, zasłony na oknach skutecznie to uniemożliwiały. - Jak się spało?

Zachowywał się dość nieudolnie, trzeba to przyznać. Ale czego wymagać od samotnika?
- Wydaję mi się, że jest już późno, więc dobry wieczór. - powiedział i w końcu złożył pościel. Teraz siedząc spojrzał na Sel. - Muszę przyznać, że nadzwyczaj dobrze. - uśmiechnął się dość leniwie, gdyż niedawno się obudził, więc jego organizm nie "dział jeszcze na pełnych obrotach". - Mam tylko nadzieję, że nie sprawiam Ci kłopotów. - rzekł, dziękującym tonem.

Selene dość długo męczyła się z rozczesywaniem włosów, zanim usiadłszy obok Shiboo na sofie, odpowiedziała.
- Gdybyś miał sprawiać kłopoty, już by Cię tu nie było, wierz mi. Dzięki Tobie nie siedzę tu sama, już mówiłam, że właśnie dlatego Twoja obecność jest mi na rękę. A pościelą się nie przejmuj. - Selene uśmiechnęła się, znów zajmując ręce z nierówną walką przeciwko mokrym włosom. - Powtórzę jeszcze raz, czuj się jak u siebie. Trochę mi ciężko zachowywać się swobodnie, jeśli masz opory... - Selene wyrzekła te słowa nieco krytycznym tonem, jednak nie chciała go przecież urazić. Powinna co prawda coś na siebie włożyć, może Shi poczułby się wtedy nieco pewniej, jednak postanowiła najpierw poradzić sobie z fryzurą.

- Dobrze, postaram się. - powiedział dość żartobliwym tonem, choć to co usłyszał od Sel, pomogło mu zachowywać się jeszcze trochę bardziej swobodnie, można powiedzieć, że wręcz uspokoiło. Oporów już prawie nie miał, mimo że wiedział iż na wszystko nie powinien sobie pozwalać nie zachowywał się tak jak na początku. - W każdym razie, dziękuję jeszcze raz za gościnę. - tak, czasami przesadzał z tą jego "grzecznością".

- Nie ma za co. - Modliła się do każdego ze znanych i nieznanych jej bóstw, by w tych słowach demon mógł wyczuć zniecierpliwienie tą jego przesadną dbałością o dobre maniery. Tu Sel chciała być sobą naprawdę, bez żadnej maski. Gdy rozczesywanie długich kosmyków zaczęło sprawiać jej trudności, z odrobiną wahania wyciągnęła dłoń z zaciśniętym w niej grzebieniem w stronę Shiboo.
- Mógłbyś mi pomóc? Jeśli czujesz taką potrzebę, tak możesz się odwdzięczyć. - Uśmiechnęła się do demona.

Cóż, może i nie miał w tym wprawy, jak i w większości innych czynności, nie miał problemu by jej pomóc. - Nie wiem czy potrafię, ale spróbuję. - powiedział, chwytając grzebień. Teraz właściwie pierwszy raz dotykał jej włosów. - Jeśli zaboli krzycz, lub mnie uderz, hah.. - żartował ze swojego braku umiejętności, ale w końcu zabrał się do rozczesywania jej włosów. Chyba nawet nie wychodziło mu to najgorzej.

Selene odwróciła się, tak by widział jej długie do połowy pleców kasztanowe włosy w całej okazałości. Co prawda, on sterował grzebieniem nieco wolniej od niej, jednak jakby bardziej łagodnie. Na pewno sprawiał jej mniej bólu, niż ona sama sobie.
- Całkiem nieźle Ci idzie... - Pochwaliła demona z uśmiechem, którego nie mógł niestety zobaczyć. A szkoda, bo był śliczny. Eithne czekała, aż Shiboo odłoży grzebień, by mogła mu pokazać ten uroczy uśmieszek.

- No, chyba mi się udało bez większych problemów, co dziwne w mym przypadku.. - przywykł już do żartowania sobie z siebie, czasami dla rozluźnienia atmosfery, a czasami tak po prostu. - Proszę.. - rzekł dość radosnym tonem, w końcu nie miał teraz powodów by czuć się inaczej, odkładając grzebień na stolik. Na jego twarzy także znajdował się uśmiech, który ostatnio rzadko kiedy znikał przy spotkaniach z Sel.

Dziewczyna czuła, jak z każdym pociągnięciem grzebienia jej włosy coraz bardziej oblepiają jej twarz. Paskudne uczucie. Chcąc je zwalczyć, Selene pokręciła żywiołowo głową, rujnując wysiłki Shiboo.
- Tak lepiej... - Mruknęła pod nosem do samej siebie. Teraz mogła już znów zmienić pozycję, by znaleźć się z powrotem na przeciwko Shiboo. - Dziękuję. - O fakcie, że i tak zniszczyła efekt jego pomocy nie wspominała.
- Dziś także zostaniesz? - Zapytała z czystej ciekawości. Chciała po prostu nastawić się na dalsze towarzystwo demona, bądź też jego utratę. I bardzo się starała, by mógł to wyczuć w jej tonie oraz uśmiechu.

- Proszę. - przestał być nadto kulturalny, by oboje mogli czuć się swobodniej. - To już zależy od tego, czy pozwolisz mi zostać.. - powiedział dość figlarnym tonem. W podobny sposób mówił, gdy zaczynał się z kimś drażnić, lecz tym razem nie chciał tego zaczynać, choć mimo wszystko pamiętam to co mówiła.

- Zostaniesz tak długo, jak Ci się podoba. Jestem po prostu ciekawa, ile tu ze mną wytrzymasz, w zamknięciu... - Jego słowa w pewnym sensie przypomniały jej o pewnej rzeczy. - Pamiętasz, jak Cię wczoraj prosiłam, byś spał w łóżku? Nie miałam na myśli tego maleństwa, tylko tamto. - Wskazała krótko rzeźbione łoże, na oko ze trzy razy większe, niż sofa w rogu, na której oboje teraz siedzieli.