Las War'Shewa

- Nic ciekawego... latam sobie to tu, to tam.
Na jego ustach pojawił się leniwy wyraz. Delikatnie podrapał go za kocim uchem.

Miauknął obracając się na plecy. Kij z tym że leżał mu miedzy nogami i mogło to dziwnie wyglądać. Ale było mu dobrze.
-Yhym...
No i dalej zaczął mruczeć.

- Poopowiadaj mi coś- wymruczał bawiąc się kosmykami jego włosów.
Co prawda była wczesna pora, ale upadły zaczął robić się senny. Dawno długo nie spał... Poruszył lekko skrzydłami i otulił nimi Du oraz siebie, żeby im zapewnić chociaż odrobinę prywatności.

-O czym? Nic ciekawego się nie dzieje.
Westchnął zrezygnowany. Fakt, jego życie stało się niczym napięta nitka, prosta, niezmienna, a w każdej chwili może pęknąć.

- Ah tak...
Wtulił się bardziej w drzewo czując jak jego powieki zaczynają się kleić. Potrzebował snu.

To było po nim widać czuć i wogóle.
-Jesteś śpiący?
Zapytał w miarę grzecznie.
-Jak chcesz możesz wpaść do mnie...
Zarumienił się lekko.

Z większym trudem uniósł powieki i przetarł ręką oczy.
- Byłbym wdzięczny, jeśli to nie będzie stanowiło problemu...- wybąkał zmieszany.

-Skąd że...
Uśmiechnął się przesympatycznie. Fakt, może mieć jakieś nieprzyjemności, ale przecież się nie przyzna. Zniknąl z nim do siebie.

Przyleciała znowu w to miejsce, które ostatnimi czasy tak bardzo polubiła. Wylądowała na jakiejś mocniejszej gałęzi, która byłaby w stanie utrzymać jej ciężar i ułożyła się na niej w postaci półleżącej. Oparła plecy o pień i podłożyła ręce pod głowę.

Lekki i przyjemny wiatr pojawił się z góry a zaraz po nim na niebie zabłysł czerwony punkcik. Z czasem okazało się że to anioł z czerwonymi skrzydłami więc można było się domyśleć, że to Astesis. Chyba tylko on miał takie skrzydła. Powoli wylądował przy drzewie na którym była Rin. W pierwszej chwili jej nie zauważył. Rozłożył skrzydła i stał w bezruchu pozwalając im bujać się na wietrze. Minęło kilka dni od kiedy wyszedł na wolność. Rany się zagoiły ale nadal czuł się słabo.

Spojrzała na Astesisa, gdy tylko usłyszała w powietrzu trzepot skrzydeł. Wiedziała, że to któryś z upadłych... tylko oni umieli latać. A gdy tylko przed jej oczami mignęła coś czerwonego, od razu wiedziała, kim jest ów osobnik, który się pojawił.
Rin podniosła się lekko na rękach wygodniej się układając, bardziej w pozycji siedzącej. Założyła jedną nogę na drugą i patrzyła na anioła.

Słysząc szelest liści rozejrzał się lekko ale nie pomyślał aby spojrzeć w górę. Wzrok miał spokojny i opanowany. Widać nie spodziewał się nikogo w okolicy. Powoli pochylił się do przodu i lekko przygarbił. Na plecach przy miejscu gdzie skrzydła wyrastały pod skóry utworzyły się większe rany. Upadły pochylił głowę i zamknął oczy. Zacisnął zęby a jego skrzydła powoli zaczęły się chować pod skórą. Kiedy cały proces przebiegł pomyślnie, wyprostował się i spojrzał w górę głośno wzdychając.

- Co ci się stało?- spytała nagle przerywając tą ciszę, która była w stanie doprowadzić ją do szału. Zdecydowanie wolała prowadzić żywe rozmowy niż tylko siedzieć i się przyglądać- nie wyglądasz najlepiej.
Ciągle badała go wzrokiem i zerkała na widoczne rany na ciele Astesisa.

Otworzył szerzej oczy jakby był zdziwiony. Spojrzał przez ramię na Rin i nie wiedział co ma powiedzieć. Nie widział jej wcześniej czyżby aż tak źle z nim było. Powoli się do niej odwrócił i spojrzał na nią.
Mała sprzeczka z demonem, nic ważnego... Co tu robisz?
Zapytał zmieniając temat, widocznie nie miał ochoty na rozmową o jego stanie.

- Siedzę i się nudzę.
Zmrużyła oczy wpatrując się podejżliwie w upadłego. Bądź co bądź pochodzili teraz z jednego królestwa, więc mogła wypytywać o jego stan, chociażby z tego, że martwiła się o innych. Astesis będzie musiał to jakoś przeboleć...
- Jaka sprzeczka?

Przymrużył oczy i nadal patrzył na dziewczynę.
Nie pamiętam... uderzyłem się w głowę.
Powiedział i zabrał z niej wzrok po czym przeniósł go na ziemię.

- I aż tak cię poturbował?
Uniosła jedną brew przyglądając się dalej ciału upadłego. Skoro uderzył się w głowę to pewnie musiał mieć tam guza. Jak zgadywała, musiało to być dosyć bolesne.

Chyba tak...
Wyraźnie było widoczne, że nie chciał o tym rozmawiać. Nie wiedział jak szybko i sprawnie uciec od tematu więc jedynie odpowiadał. Wiać było, że się zmienił. Nie był naburmuszony ani przesadnie poważny. Widać było walka z demonem ma też swoje plusy.

- Mogę zobaczyć...?- spytała odruchowo.
Nie była pewna, czy on sam potrafi opatrzyć rany. Ona może też nie była w tym najlepsza, ale jakąś tam wprawę w tym miała. Chociaż to było dziwne... Bo na ciele Rin, zwłaszcza na nogach, było widać dotkliwe poparzenia.

Jak chcesz ale niema co oglądać...
Powiedział i ponownie spojrzał na nią spokojnym wzrokiem.

Wzruszyła ramionami.
- Skoro tak twierdzisz.
Westchnęła cicho i na powrót przymknęła oczy. Dzisiaj zdecydowanie za bardzo się nudziła...

Wolno podszedł do drzewa gdzie była Rin i usiadł na ziemi opierając się o pień.
Zastanawia mnie co taka dziewczyna jak ty robi sama w takim miejscu. Wcześniej widziałem z tobą zawsze jakie sporo istot, zapewne przyjaciół co?
Zapytał i spojrzał w górę na Rin, Z tej strony była lepiej widoczna na niego.

Wydała z siebie cichy pomruk, który jednoczesnie przypominał westchnięcie jak i ciche warknięcie. Przecież nie będzie ciągle patrzyć na niego w dół podczas rozmowy.
- Chodź na drzewo- powiedziała krótko, jednocześnie zastanawiając się nad jego pytaniem- jak tak pomyślę to większość z osób, które masz na myśli, jest zwykłymi znajomymi, a nie przyjaciółmi. A co robię sama? Cóż... w otej porze jeszcze chyba wszyscy śpią. Może liczyłam na to, że jeśli tu przyjdę, to może jeszcze kogoś przyniosą tutaj stopy?

Na drzewo? Mam lęk wysokości...
Powiedział i zabrał wzrok z dziewczyny po czym wysłuchał jej wypowiedzi do końca.
A może chciałaś pobyć sama co?
Zapytał jeszcze i przymrużył lekko oczy.

- Upadły z lękiem wysokości? Nie wierzę.
Pokręciła przecząco głową.
- Nie. Gdybym chciała pobyć sama zostałabym w domu- na jej twarzy pojawiło się lekkie przygnębienie. No tak, Sylph gdzieś znikł, więc póki co urzędowała sama w jego domu.