Największa komnata Króla Saia ;*

-Widać tak próbowałem stłumić to wszystko - Szepnął, czuł że wszystko się rozpadało, cały jego wizerunek, cała jego duma, złośliwość, nienawiść i złość. Cały mrok, oziębłość i obojętność, nagle przejawiły się w emocje i uczucia.. Gdzie niegdyś byłą pustka teraz bije serce

(weź, bo się wzruszę o.O)
Wstała z łóżka, podeszła do niego i przytuliła się od tyłu.
- Może tak ci się tylko wydaje? - powiedziała cicho - No bo.. Bo.. Cholera jasna, my się NIE-NA-WI-DZI-MY - westchnęła ciężko opierając czoło o jego ramie - Skąd taka myśl? - nie bardzo wiedziała, co ma mówić.

-Po raz pierwszy poczułem coś... Najpierw strach przed tym wszystkim a potem ten ból, ból który nazywają najszczęśliwszą rzeczą na świecie, czymś czego nie da się opisać i coś co potrafi zmienić życie - Emocje buzowały z niego, po raz pierwszy uzyskały swe ujście, dosłownie wyszły z niego raniąc go przy tym

Odsunęła się od niego i usiadła na brzegu łóżka.
- Wybacz, ale ja tego nie czuję - powiedziała do podłogi. Nie mogła przecież kłamać, żeby poczuł się lepiej - Przepraszam - dodała jeszcze, bo czuła się trochę winna temu wszystkiemu. To przecież ona się na niego rzuciła tej feralnej nocy, od której się wszystko zaczęło.

[nina, przestan myslec bo sie zmeczysz >_> jedyny demon ktory nie ma cie gdzies ;<]

-Byłem w piekle, przeżyje i to - Syknął i znikł zostawiając po sobie malutką kałużę krwi na podłodze.. Nie mógł wytrzymać tego wszystkiego, musiał coś zrobić, cokolwiek by poczuć się lepiej. Tak się nie da...

(Reno, zajmij się Shinnem x] jak się nie kocha to się nie kocha.. zresztą ja też jestem w szoku!! xd)
Nic nie zdążyła powiedzieć. Nic nie zdążyła zrobić. Znikł i napewno nie wróci. Ona nie zamierzała tu zostawać. Znikła.

Obudził się oO"

Nagle przypomniał sobie o swoim zadaniu, tak więc zamknął oczka i koło Urcusia pojawił się drugi, zwyczajnie ciało z piachu. Prawdziwy wyjaśnił temu drugiemu co i jak i obydwoje gdzieś zniknęli.

Pojawiła się obok jednego z łóżek. Może i było to nie na miejscu, ale upadła była zmęczona, miała dość wszystkiego, a jedyne ciepłe łóżko, jakie mogła sobie przypomnieć znajdowało się właśnie tu. Weszła pod kołdrę i zamknęła oczy.

A pod kołdrą był Sai, był cały rozpalony, już czysty i opatrzony lecz ledwo przytomny

Przesunęła rękę i natrafiła na coś. Na jego brzuch. Zerwała się i pisnęła cicho. No co, przestraszyła się. Nie mogła uwierzyć, że go niezauważyła.

Otworzył ciężko oko, obraz był rozmazany więc spowrotem je zamknął

[Nina, nie obchodzi mnie to, że to komnata Sai'a, nie panosz się w moim zamku! <uczulenie na pierze>]

- Co to było? - spytała mając na myśli to coś w barze. Zlustrowała jego ciało z niejaką troską. Po tym, co wczoraj usłyszała zmienił się jej stosunek do niego.

(oh, a mojego synka to byś nawet we własnym łóżku miał i nie narzekał ;*)

-Nie pamiętam - Wydał z siebie niejaki pomruk, jego ciało się regenerowało dość szybko, chciał uniknąć aby ktokolwiek mógł zobaczyć go w tym żałosnym stanie, lecz nie sądzić że akurat upadła mogła by się tu zjawić w tak nieodpowiednim czasie

[ale nie mam ;d]

(ale znając ciebie to będziesz miał ;p)
- Mam sobie iść i dać ci święty spokój? - spytała patrząc na niego smutnym wzrokiem - Myślałam, że cię nie ma. Przepraszam.

-Zostań - Powiedział szybko, może nawet krzyknął, chciał aby była obok, wręcz tego pragnął
-Ale jak chcesz to.. - Odwrócił wzrok, przeważnie dostawał to co chciał, brał to co chciał lecz teraz musiał się liczyć z innymi

- Zostanę - powiedziała cicho i pogłaskała go po głowie. - A ty się nie rzucaj tak tylko odpoczywaj - wystawiła mu język.

Uśmiechnął się lekko, może była to denna sytuacja lecz Sai był poniekąd szczęśliwy, przynajmniej teraz mógł posmakować tej lepszej strony uczuć, lecz wciąż ból wiercił mu dziurę głęboko w sercu

Nie wiedziała, czy pozostanie jest dobrym pomysłem. Nie chciała przez przypadek zrobić czegoś, co dałoby mu złudne nadzieje. Dalej głaskała go po głowie. Niech narazie odpoczywa, a potem się będzie martwiła.

-Nie boisz się tu zostać? - Dalej miał ciężko i mówienie nie pomagało w regeneracji lecz chciał jakoś rozweselić atmosferę lub zacząć konwersację. Nie chciał aby Nina była w jakikolwiek sposób smutna

- A mam podstawy, żeby się bać? - spytała uśmiechając się lekko. Niech nie widzi, co się z nią dzieje w środku. Niech myśli, że wszystko jest okej.

Lecz Sai nie jest głupi, i widzi więcej niż inni.. Czasem chciałby być głupi, głupi lecz szczęśliwy
-Chyba nie - Docenił Jej starania, lecz był zmęczony, zamknął oczka i słodko zasnął z wykończenia, to cud że w ogóle może spać po tych całych okropieństwach które się mu ostatnio przytrafiły

A ona położyła się obok i głaskała go dalej po włosach z zamkniętymi oczami. Po pewnym czasie jednak postanowiła dać mu od siebie odpocząć i znikła.