Podmokłe tereny

- Pozwól, że to ja o tym zadecyduje. - Skłonił się przed nią lekko. Uśmiech nie znikał z jego twarzy. Przyciągnął upadłą bliżej siebie. Um, zniknęli bo zapomniał/ %

Podtrzymał Go, trwał w tej pozycji czekając na Króla Demonów.

Pojawiła się obok Sai'a.
- Nie myślałeś kiedyś o pracy honorowego krwiodawcy? - spytała, śmiejąc się.

Poczuła się dziwnie.. Bliskość facetów ją troszkę rozpraszała, szczególnie gdy drugi czaił się za plecami..
- Oczywiście, że twoja decyzja.. ale nie wiem na co ci się przydam???
< że gdzie zniknęli i kto??>

Skoro był trzymany, to skorzystał z okazji i lekko, niepewnie, oparł głowę na torsie Saia. Źle... Bardzo źle.

< że ty i Reno ;< >

Z drugim pocałunkiem przywrócił mu siły, chłopak mógł czuć lekkie zawroty głowy, a bogini mogła mieć teraz większe problemy z wydostaniem się na powierzchnię (mogła, rób jak chcesz ja tylko bajki piszę)
-Już Ci dzisiaj dałem, nie wystarczy? - Spojrzał pytająco na Lilię. Dalej trzymał Du w swych objęciach, nie przeszkadzało mu to

- A czy ja mówię, że chcę teraz? - spytała, wciąż się uśmiechając. Widok Du w takim położeniu wpływał na nią kojąco. Cholernica w nim mieszkająca przysporzyła jej tylko problemów.

A jak już była okazja, to nie miał zamiaru się oderwać. I tak przez zawroty, gdyby teraz się wyrwał, upadł by na ziemię. Przymknął z wolna oczy. Dyskretnie wsłuchiwał się w rozmowę.

Wolna dłoń spoczęła na główce Du, powoli i delikatnie go głaskając
-Nie, lecz prędzej czy później przyjdzie ten moment, a wtedy nie będziesz mieć zahamowań.. - Uśmiechnął się pod nosem

Odruchowo zaczął cicho mruczeć. Jak mu czegoś takiego brakowało. Ehh... Umysł nie zgadzał się, ciało kleiło się do demona.

- Nie powiem, że mnie to nie martwi - odparła chłodno. - Bo martwi. - przyglądała mu się. - Ba, obawiam się twoich zamiarów - dodała.

-Sam nie wiem co jeszcze zrobię, może chcesz zostać mym sługą? - Spojrzał na uszko zwierzołaka kontynuując pieszczotę

Poczuł wzrok na sobie. Trochę go to zaniepokoiło... Uszy lekko oklapły. Czuł się dobrze, ale źle. Nadal cichutko mrucząc. Był blady.

- Marzę o tym, wiesz? - prychnęła z cicha. - Wiedz, że ja służę tylko sobie. - zmrużyła oczy. - I wodzić się za nos nie dam, tylko dlatego, że twoja krew działa, jak działa. Ba, nie pozwolę, by tak się stało.

-Jeszcze zobaczymy - Mały wyszczerz zagościł na jego twarzy, ba! Wszedł tam z wykopem nawet nie pukając. Zaś dłoń Saia przeniosła się na jedno z oklapniętych uszek, drapiąc je milutko

- Nikt nie będzie mi panował. - uzupełniła wcześniejszą wypowiedź. - A już na pewno nie bożek. Jesteście dobrzy tylko w rujnowaniu wszystkiego.

Cóż poradzić, że uwielbiał pieszczoty. W tym momencie był podatny na wszystko. Nie rozumiał tego co się dzieje. Ale pragnął korzystać z tej chwili ile się dało. Ten dotyk silnych, acz delikatnych dłoni wprawiał nastolatka w błogi stan.

Tak go korciło aby wyrwać te uszko, lecz kontynuował pieszczotę.. Jego myśli były otwarte tak aby każdy tutaj obecny mógł się domyślić, chciał się pobawić.. 'Lubię pieszczoty, lecz w każdej chwili może mnie zaboleć..'

- A poza tym... - rzuciła, obracając się na pięcie i ruszając w mrok. Nie miała zamiaru przyglądać się owej zabawie z futrzakiem. - Jeśli sobie kogoś upodobam, to nie odstąpię z tak błahego powodu jak uzależnienie. A na takowe zawsze znajdzie się lekarstwo, tudzież porządny odwyk.
Machnęła i rozpłynęła się w powietrzu.

-Dlaczego?
Mruknął cicho. Podnosząc pół przytomny wzrok na twarz demona. Dobrze wiedział w co się mógł właśnie wpakować. Lecz jednak stał wtulony w jego ciało.

-Dlaczego jesteś mi tak uległy? - Odpowiedział pytaniem na pytanie, spojrzał jedynie za wampirzycą, jeszcze do niego przyjdzie..

-Nie wiem... Sam chciał bym wiedzieć. Twój dotyk, kiedy czuły, jest błogi jak nic co znam. Kiedy bolesny, to bolesny również jak nic co znam. Może wiesz dlaczego?
Uśmiechnął się minimalnie, trochę sztucznie i na siłę.

-Sam nie wiem, nie zastanawiałem się nad tym - To raczej nie była atmosfera na rozmówki

>długie z/w, upojna kąpiel z samym sobą <3 <

(okeee xD)

Odkleił się od niego. Lekko jeszcze mu się kręciło w głowie, bardziej w tym momencie od natłoku zdarzeń.
-Gdy widziałem jak całowałeś się z Reno pierwsza myśl to: zamordować was... Jak by coś pękło, mimo że tego czegoś nigdy właściwie nie było.
Uśmiechnął się sympatycznie, jednak był tak podenerwowany że jak by tylko próbował uśmiech wyglądał sztucznie. Więc i tak po chwili zniknął. Twarzy nie można było nadać żadnej nazwy uczuć. Chciał jeszcze coś powiedzieć, ale już się powstrzymał.