Lochy Pod ziemią

- 700? - Podrzucił w dłoni, sprawdzając wagę. Otworzył cele i zniknął a Danny znalazł się w lochach upadłych.

Znikl.

Klatka Du się otworzyła

Poszedł sobie, a po cholerę ma tu siedzieć.

Pojawił się z elfką i wrzucił ją do celi.
- Może torturki, skoro lochy tak ci się nie podobają? A nuż druga sala bardziej ci do gustu przypadnie - zapytał, opierając się o ścianę.

[ jaką elfką? ;d ]

Oparła łokcie o kraty celi i ułozyła na nich głowę. Uśmiechnęła się promiennie do demona lekko ją przechylając.
- Czemu nie. W sali tortur jeszcze mnie nie było.

[Elfka! ;[]

- No to idziemy - złapał ELFKĘ za rękę i wyprowadził do sali tortur. Dzisiaj nie miał humoru na psucie nikogo, ponadto żadna to frajda, kiedy ofiara sama chce być torturowana. Dlatego postanowił, że będzie nadzwyczaj miły i delikatny.

Wszedł z upadła do lochu i wrzucił ją do celi. Lód, który już w większości stopniał, podczas zderzenia z podłogą się rozkruszył. Demon rzucił dziewczynie jakąś starą szmatę i zamknął drzwi.
- Masz kocyk, żebyś nie padła z tego mrozu - rzucił na odchodne, podrzucając do góry klucze. Złapał je, odwiesił na hak z dala od cel i wyszedł, gwiżdżąc jakąś skoczną melodyjkę.

-Dzięki Ci łaskawco.-prychnęłam cicho. Starej szmaty nie tknęłam. Usadowiłam się w najciemniejszym kącie i owinęłam skrzydłami. Starannie ignorowałam zapach zatęchniętej krwii. O śnie nie mogło być mowy, obserwowałam wejście do celi. Nawet z kim porozmawiać nie ma. No i trzeba będzie za mnie zapłacić... Uh.

[nmm]

Przysnęłam. Obudziłam się zdrętwiała i zziębnięta. Ot, koszty estetyki. Wstałam i dla rozgrzania poczęłam krążyć po celi. Nic ciekawego, bród, smród... Ciekawe czy tu karmią. Dostrzegłam przy wejściu resztki kubka. Nadawały się tylko, by wydłubać komuś oko. Uśmiechnęłam się i zgarnęłam obity kawałek. Najwyżej mi się potem dostanie, ale ogarnęło mnie złudne poczucie bezpieczeństwa. W lochu. Demonim. A to Ci paradoks.

Wpadł do lochu i otworzył celę upadłej. Wyszedł, ona sama powinna się zorientować, że jest wolna.

Się zorietnowała. Jedyne czego żałowałam to to, że uciekł nim zdecydowałam się na rzut kawałkiem kubka w stronę demona. Upuściłam "pamiątkę" i w błyskawicznym tempie wypadłam z lochu, a także z terenów wrogiego królestwa.

[zt]