Lochy Pod ziemią

-To znaczy?-zapytałam zrezygnowana, nie zmieniając pozycji. Zaczęłam tylko lekko kiwać się w przód i w tył, jak w transie.

-Jak bym miał zapewnione że mi oddasz, lub ktokolwiek inny. Jeszcze się przeziębisz tu.
Westchnął. Oczywiście, zdenerwowanie przeszło, teraz współczuł całemu światu.

- Tralala - zanucił, pojawiając się w lochu. Otworzył celę i wytargał z niej elfkę. Skierował się ku sali tortur, ciągnąc ją po podłodze.

Wrócił z nieco zmasakrowaną elfką i rzucił ją pod celą, tak, że z rozpędu uderzyła plecami o pręty celi.
- No patrz, wolna jesteś. Jak dobrze, że zdążyliśmy się zabawić, uff! - zadrwił i... Wrzucił ją z powrotem do celi. - Wygląda na to, że jednak nie jesteś - zaśmiał się i zamknął drzwi.

Popatrzyłam na Dulce'a. Nie miałabym jak oddać mu pieniędzy. Nagle zostałam wytargana z celi. Po dłuższej chwili wróciłam z powrotem. Zacisnęłam zęby. Odwróciłam się tyłem do Kjella, nawet nie zerkając już w stronę zwierzołaka.

Krew kapała za mnie na ziemię. Wsłuchałam się w ten odgłos, kuląc w kącie i oddychając szybko przez nos. Zacisnęłam mocno powieki, opierając głowę o kolana.

Po dłuższym czasie zapadłam w sen.

Obudził się. Ponownie. I znowu w lochach. Znudzony tym wszystkim siadłem na ziemi i zacząłem układać wieże z kamyczków będących na podłodze.

- Prawie jak moja. - pojawił się oparty o celę Sylpha. - Brakuje okien, hym.

-Okna dodaje sie na końcu Reno. Tak więc jak będzie z tą umową?
cichy, donośny głos, czy też szept. Jak kto woli.

- Nie, to te kamyki są moim zdaniem zbędne. Szklana wieża, hym. O, lustrzana byłaby idealna. - Złapał dłońmi za sąsiadujące ze sobą kraty i włożył między nie głowę, by lepiej widzieć. - Skoro ten Danny jest taki ważny, żądam za niego wszystkich talarów jakie tylko posiadasz.

-wszystkich? hymmmm no niech bedzie. Ale w to jest wliczona moja wolność, co nie?

- Mhm. - wywrócił oczami. - To chcesz tego elfa czy tam zwierzołaka? - ziewnął. Szybko się nudził i lubił, gdy interesy szły po jego myśli, oj tak. Zbędne przedłużanie.

-Ano. I siebie.
Dodałem. Raczej nie trzymał mnie dla pieniędzy bo by juz je dawno dostał. Ale przezorności nie szkoda.

- Za 480 talarów? - odwrócił się i oparł plecami o celę. Znał stan jego sakiewki, oj znał. Znał stan finansowy wszystkich mieszkańców Kayami. - To głupie, za was dwóch dostanę całe 700. Hym... A na Dannym nie zależny mi tak, jak tobie. Interesuje mnie jedynie zapłata. - Wcisnął dłonie do kieszeni.

-Niby tak. Ale gdybyś za mnie chciał pieniądze, już dawno by ktoś wpłacił. Tak więc nie chodziło ci o mnie. Tego drugiego upadłego już nie ma. Chodziło ci jedynie o podwyższenie ceny, czyż nie?

- Nie. - Pokręcił głową. - To znaczy tak, na początku chodziło mi jedynie o zapłatę za Dannyego. 400 talarów brzmiało lepiej niż 350. - Uśmiechnął się nieznacznie. - Ale gdy pojawiłeś się tu dokonać zapłaty... w mojej cudownej główce zrodził się inny pomysł. Wcisnąłem cię do lochu. 700 to nie 400, prawda?

-Niby tak, ale jednak nie. Skomplikowane to tak trochę. Tak więc... wypuścisz?

>>zaraz znikam<<

- Zapłać mi za Dannyego, a będzie twój. Jednak dopiero wtedy, kiedy ktoś inny wpłaci za ciebie. - przeciągnął się. - Inaczej znów ktoś będzie musiał go łapać. A nie sądzę by kolejny raz dał się tak łatwo, skoro wie co go czeka.

-Za siebie zapłace ja. Ale przy okazji, reno. Co ty na to?
Nie chciało mi się tu siedziec juz ani chwili dłużej.

- Masz mnie za durnia? Mnie chcesz oszukać? - zaśmiał się, patrząc na upadłego. - Nie przystaje na takie warunki, poza tym, to ja je dyktuje. - dawno nikt go tak nie rozbawił. - Płać 400 za Dannyego i 350 za siebie, inaczej nic z tego. A 700 i tak będę miał.

-A nie można na kredyt?
pytanie było trochę głupie, no ale co tam.

- Wyraziłem się jasno. Chyba. - wzruszył tylko ramionami. Nigdzie się dziś nie śpieszył.

-Puściłbyś.
mruknąłem.
-Czemu mialbym ci poźniej nie zapłacić? Co ci to szkodzi?

- Szkodzi, szkodzi. - pokiwał głową. - Sam sobie nie ufam, a tobie miałbym?

-Masz czterysta za Danny`ego w tej chwili.
rzuciłem mu sakiewkę.
-Za chwilę będzie reszta. Mógłbyś przetransportowac go do lochow naszych?
Rzuciłem mu po chwili drugą sakiewkę.
-A tu masz za mnie. Wszystkie odliczone.