Lochy Pod ziemią

- Jesteś chory? - Spytał, a jego źrenice rozszerzyły się momentalnie. Nie pił tak dawno, tyle dni nie czuł krwi na ustach. Dlatego teraz nie myśląc wiele ujął dłoń zwierzołaka w swoje i przybliżył ją do swych ust, zlizując krew
- No i ciekawa historia, Du. - Dodał, uśmiechajac się kącikiem ust.

Domyślił się dlaczego wcześniej wspomniał o hybrydzie, mimo że był demonem, przypomniał mu trochę Grację, kojarzył jej reakcję na podobne kasłanie. Zarumienił się lekko czując jego język na swojej dłoni.
-Może... Chcesz...
Wolną ręką wskazał na swoją szyję.
-Się napić?
Nienormalny dzieciak, zawsze na pierwszym miejscu było dobro innych.

Kiwnął głową i nie puszczając jego dłoni, zbliżył się do szyi zwierzołaka. Musnął ją swymi wargami
- Jesteś pewny. Głupio mówić, ale lekko Cię zacząłem... tolerować i nie chcę byś czuł się tak źle. - Znó był wściekły na siebie, widać było że kolejny raz ma problem związany z pochodzeniem. Miast torturować polubił więźnia.

-Tylko nie za dużo...
Dreszcze go przeszły gdy poczuł muśnięcie na szyi.
-Przeżyję. Znowu...
Drugie słówko dodał cicho. Tak żeby demon nawet ledwo je dosłyszał.

Objął go, ale nie zaczął pić. Zamknał oczy
- Głupi. Jak nie chcesz, to nie. Nie mam zamiaru robić Ci krzywdy... no po prostu i nie pytaj czemu. - Zagroził mu cichym syknięciem i udawaną złością.

-Ale chcesz. Widać po tobie. Lepiej pożyw się mną, niżeli kimś innym. Nic mi nie będzie, trochę osłabnę, prześpię się trochę i powrócę do normalnego stanu.
Uśmiechnął się sympatycznie.Odruchowo oparł dłonie na jego klatce piersiowej.

- Uh... Du... - Zaczął, otwierając oczy. Znudziła mu się zabawa, no i w końcu musiał się stąd wyrwać.
- Jesteś słodki, wiesz? - Spytał, gdy nagle szpony przebiły płuco futrzaka. Mieszaniec wgryzł sie w jego tętnice głęboko i nie pijąc dużo, wyrwał spory kawał mięsa. Tak by zadać ogromny ból.

Krzyknął z bólu. Nogi się pod nim rozsunęły. Nie rozumiał dlaczego... Głównie spowodowane bólem osłabienie, doprowadziło do przymknięcia powiek. Wydusił z siebie jeszcze kilka słów.
-Nie rozumiem... Dlaczego?

- Bo nadal w 50% jestem demonem. A Ty jesteś tylko kłakiem futra. - Wyrwał z niego szpony i wstał. Kopnął Du w twarz i uśmiechnął jak rasowy psychopata.
- No i masz pozdrowienia od drugiego kochania. - Dodał. W dłoni Urcana pojawił się pręt. Rozżarzony do czerwoności z napisem "Kłak Sai'a"

Przez kopniaka głowa odwróciła się przodem do ściany. Chłopak miauknął tylko cicho. Kątem oka za uwarzył ze coś demon trzyma, jednak nie widział dość wyraźnie aby to określić. Mruknął coś na temat znęcania się nad słabszymi, jednak na tyle cicho, że niemal tylko poruszył ustami. Dookoła dzieciaka pojawiła się purpurowa kopuła. Nie do przebicia zwykłą bronią.

- To nic. Ja się żegnam. - Mruknął, przybliżając pręt do pleców futrzaka. Po chwili można było poczuć zapach palonej skóry i materiału, gdy to ów napis przytknął do skóry Du
- No i nie martw się. Rano będzie milej. - Zapewnił. Wokoło znów pojawiły się szczury, które dość szybko zaatakowały futrzaka.

(ale dookoła niego pojawiła się purpurowa kopuła, czytaj post x3)

< Ah, edit chyba był albo mi na oczy pada usz xD >

- To nic. Ja się żegnam. - Mruknął, przybliżając pręt do pleców futrzaka. Po chwili można było poczuć zapach palonej skóry i materiału, gdy to ów napis przytknął do skóry Du. Jak to było możliwe? Po prostu, kopuła pękła pod wpływem energii jaką wiwarł na nią demon przy użyciu swej, jak i mocy amuletów.
- No i nie martw się. Rano będzie milej. - Zapewnił. Wokoło znów pojawiły się szczury, które dość szybko zaatakowały, obecnie bezbronnego już futrzaka. Demon zniknął.

< Poza tym tutaj moce więźniów są ekhm... letko ograniczane x3 >

(spoko xD co nie znaczy że całkiem ich się nie da używać)

Czując coś gorącego na plecach wrzasnął jeszcze. Szczury... Masa stworzeń. Prycza i koc. Coś mu przyszło na szybko do głowy. aby prześcieradło zamontować za pomocą magii w rogu sufitu i dwóch ścian. Jednak, może trochę za dużo było by czasu potrzebne na wykonanie. Doczłapał się do kąta przed szczurami. Skupił się. Tylko jeden ból, nie mógł zasnąć, więc nie mógł odpocząć. Ćwiczenia and oglądaniem gwiazd całymi nocami dały swoje. Wytworzył minimalnej wielkości kopułę. W kącie. Która uniemozliwiła dostęp do zwierzaka. Demon, przypuszczalnie bez problemów by ją złamał, ale szczury to szczuty, gryzonie są niebezpieczne przy zetknięciu z ciałem, natomiast przeciw tarczy były nieskuteczne. Mimo to, dzieciak musiał całą noc nie spać, aby trzymać obronę. Zmasakrowany, tylko się modlił o przeżycie.

>W lochach nie masz żadnych mocy, twoje pd się nie liczą tak samo ranga ;> radzę czytać regulamin<

Pojawił się pośrodku celi Du. Machnął ręką, a każdy szczur z osobna został przecięty na pół przy użyciu powietrza. Demon przykucnął i nie gestykulując niczego posłał na futrzaka piorun, mający jedynie rozbudzić go delikatnie. Niezależnie od efektu, Urc wstaje i podchodzi do niego, łapiąc za włosy i ciągnąc po podłodze do samych krat. Jeśli książę będzie próbował zrobić cokolwiek, pierw jedno jego ucho zostanie odcięte, potem drugie, a następnie noga, druga, obie ręce i tak aż się nie uspokoi, albo nie zginie.
- To kara. - Mruknął cicho, mrużąc oczy. Ze ścian wysypało się mnóstwo piachu, który to przesunął się po ziemi do kochającego wszystko futrzaka i obwiązawszy go za ręce i nogi uniósł ku górze, tak aby był nieruchomo w powietrzu.
- Nie zginiesz, nie przeze mnie. Po prostu będziesz sobie cierpiał za głupotę. - Dłoń demona zmieniła się w łapę zakończoną szponami. Zdarł górną część ubrania Du całkowicie i przywołał do swej drugiej dłoni kolejny pręt, tym razem mający herb demonów, żarzący się do czerwoności. Przyłożył go trochę powyżej pępka zwierzaka. Pręt wydłużył drugi koniec tak, by wbić się w ścianę i w obecnej sytuacji Dulce nie mógł w żaden sposób się z niego uwolnić
- Piach powoli będzie ściskał Twe ciało. Potem, gdy będzie czas, uwolni Cię i spadniesz na ziemię. Uwierz, uczucie jakie doznasz potem będzie wprost nie do opisania. - Uśmiechnął się i wyszedł z celi. Du został całkiem owinięty i powolnie miażdżony przez piach, oczywiście nie w miejscu wypalania znaczka. Podłoga pod zwierzołakiem zamieniła się w stal i nagrzewała powoli, by do czasu upadku mieć temperaturę około 300 stopni. Gdyby jednak ten chciał uciec pod ścianę czy w inne miejsce, tam było setki tysięcy małych kolców.
Urcan zniknął.

Pojawił się ze swoją ofiarą. Pchnął go do jednego z lochów, zamykając za nim drzwi. Sam oparł się o ścianę, spoglądając rozmarzonym wzrokiem w jego stronę.

Wleciał do celi. Po czym sie rozejrzałem. Cela nie należała do najprzyjemniejszych.
ciche westchnienie. Siadłem na pryczy, patrząc na Reno

- Posiedzisz tu sobie troszkę, a jak dobrze pójdzie... - Uśmiechnął się mimowolnie. - Zostaniesz moim niewolnikiem. - Zmrużył podstępnie oczy. - A to jest własnie moim celem. - Zaśmiał się i znikł.

- Jakoś mi sie to nie widzi.
mruknąłem, po czym rozsiadłem się na pryczy.

Pojawił się jeszcze na moment.
- Kuroi może Cię odwiedzać. Pozwalam. Mamy tymczasowy sojusz, więc na naszym terenie jest bezpieczna. - Machnął dłonią i znikł.

Coś właśnie do niego dotarło. Coś co on zasuregował. Ale miał póki co czas na rozmyślanie, więc tak też uczynił.

(no przepraszam O,o mogliście chociaż poczekać na mój powrót z jakimkolwiek postem... -,=" A tu wchodze i czytam i widze że ledwo żyje ^^")


Nie miał sił już nawet krzyknąć. Cóż, jego ciało było miażdżone przez piach. Nie najprzyjemniejsze uczucie. Z czasem już nie mógł wytrzymać i wrzasnął z bólu. Gdy piach się rozluźnił, a chłopak opadł na stal, nie umiał z siebie wydusić najmniejszego słowa. Jedynie otworzył usta chcąc wrzasnąć. Mimo to cisza.

Chciał zobaczyć kto wrzasnął, jednak z racji, że cela była po tej samej stronie nic nie widział. Westchnął jedynie cicho, po czym połozył się na łóżko, kiedy zobaczył "kogoś". Ten ktoś był martwy i siedział spokojnie w kącie, co trzymając. Był to o dziwo krzyż. Przezornie wziąłem go i zacząłem obracać w rękach, leżąc na pryczy, z powodu braku jakiegokolwiek zajęcia.

Bawiłem się przez jakiś czas krzyżem, po czym schowałem go do tylnej kieszeni. Leżąc na pryczy i rozmyślając. i ogólnie się nudząc tak troche.