Karczma "Alabastros"

W ciemnym kącie karczmy pojawiła się postać prawie nieodróżniająca się od koloru cienia panującego w tym miejscu. Lisa dziś nie była w humorze. Wyczuła tu byłą obecność siostry, nie spodobało jej się to. Oparła się plecami o zimną ścianę.

Upił kolejny łyk. Nie był łaskaw odwrócić się do kogokolwiek. Usiadł sobie brzy ladzie. Uszka lekko się podniosły. jednak próby Elys nic nie dały, nadal czuł się źle.

Przyszedł wolnym krokiem, kątem oka rzucając niedbałe spojrzenie na bar. Uprzejmie przywitał się z barmanem. Zatrzymał się w połowie drogi do baru. Obrócił się w stronę ciemności.
-Witam - skinął głową w kierunku prawie niewidocznej sylwetki. Uśmiechnął się kątem ust, prawie serdecznie, trochę sztucznie acz mile.

Lisa uśmiechnęła się, poznała przybysza. Przecież jak by mogła go nie poznać. Wyciągnęła ku Alradowi swą bladą dłoń, a po chwili cała opuściła ciemny zakątek.
-Co cię tu sprowadza?
Spytała knując coś w duchu.

Oparł łokieć o ladę. Następnie schował podbródek w dłoni. Wpatrywał się bezcelowo w okno. Nie za okno, skupił się na samej szybie.

-Pragnienie - odpowiedział, z tym samym kłamliwym uśmiechem na ustach. Skłonił się lekko, prostując sztywno plecy. -Móc z tobą rozmawiać to zaszczyt - odparł z teoretyczną szczerością i sympatią. Przymrużył oczy i spojrzał na wampirkę, a może raczej boginkę?

Lisa uśmiechnęła się szyderczo i odpychając się lekko stopami od podłogi oparła się o Alrada.
-Jak miło mieć ciebie przy sobie.
Szepnęła i odgarnęła włosy za ucho.

Odwrócił się. Zagwizdał cicho.
-Miło cię widzieć.
Mruknął spoglądając na Lisę melancholijnym spojrzeniem.
-Od kąt mi powiedziałaś czuje się tylko gorzej...
Rozłożył ramiona. Nie obchodziła go obecność elfa.

Zaskoczony, stracił na chwilę równowagę. Przez co cofnął się do tyłu o kilka kroków. Poczuł pod plecami oparcie w ścianie. Zjechał trochę w dół, trzymając dziewczynę za talię, żeby nie zsunęła się z jego torsu na ziemię. Spojrzał na nią - nie było zbyt wygodnie, ale narzekać nie można.
-Mam do Ciebie mówić Kuroi, Lisa czy może per pani? - Zapytał uśmiechając się uprzejmie do istotki, która była całkiem blisko. Bardzo, bardzo blisko.

-Nie załamuj się.
Powiedziała do Dulce. Ciekawie jej się teraz leżało, znała Alrada praktycznie od dłuższego czasu, można powiedzieć nawet, że od dziecka. Lisa zawsze lubiła się bawić. Przejechała palcami po jego policzku przymykając lekko oczy.

-Nie odpowiedziałaś - powiedział z naciskiem, uważnie obserwując każdy jej ruch. Nie przejmował się zwierzołaczkiem tutaj przesiadującym. Nie było mu zbyt wygodnie, jednak do wygody nie miał okazji przywyknąć. Na ustach wciąż miał ten sam miły uśmiech, oczy też uprzejmie spoglądały na towarzyszkę z dzieciństwa.

-Wiesz że jako bogini nie możesz się zakochiwać, prawda? To było by niebezpieczne...
Przewrócił oczami widząc tą dwójkę. Odłożył kubek z jeszcze gorącą kawą na ladę po czym wstał. Podszedł do nich zakładając rękę na biodrze. Nachylił się nad Lisą.
-Jestem zazdrosna myszko...
Źrenice miał w tym momencie tak rozszerzone że tęczówki zanikły. Z całą pewnością nie był sobą.
-Jeszcze trochę i znów będziemy razem...
Poczochrał ją po głowie z cwanym uśmiechem.

-Taak.
Mruknęła w stronę Dulce, gdyż jej przeszkadzał w tzw. zabawie.
-Teraz oczywiście, że Panienka Lisa.
Zwróciła się do elfa uśmiechając się po swojemu, niby to sztucznie, niby to miło. Oparła głowę o jego klatkę, następna ciepła istota, w porównaniu do niej. Jej ciało było zimne jak lód.

Posłał jej cmoka stając w drzwiach.
-To ja wam nie przeszkadzam, gwałć go, morduj, torturuj, tylko nie zakochuj się.
W głosie brzmiało groźbą wręcz. Po czym z westchnieniem ulgi chwycił się za głowę. Zamrugał kilakkrotnie po czym zmęczony wyszedł z tawerny.

-Zazdrosny? Bez powodu. Jestem jedynie zabawką w rękach Panienki Lisy - uśmiechnął się miło w stronę Dulce. Spojrzał na "Panienkę Lisę", delikatnie bawiąc się kosmykami jej włosów. - Coś do picia? - Zapytał z tym samym sztucznym acz miłym uśmiechem.

Pojawił się oparty o ścianę, z rękoma założonymi na torsie i przymkniętymi oczyma
-Witam - Mruknął spokojnym głosem, reszta mogła go nie znać lecz on był jednym z nich, bogiem śmierci, Shinigami. Inni mieli to do siebie że nie byli sobą podczas gdy bogowie bawili się ich ciałami, a Sai BYŁ bogiem.

-A, co tu podają?
Spytała spoglądając przed siebie, chociaż miło jej się tak leżało. Co do słów Dulce, do on/ona nie wie jednego o Lisie, ona po prostu nie umie kochać. Nigdy nie potrafiła, a tego nauczyć się od tak nie da. Ma martwe serce. Westchnęła cicho i spojrzała na Sai’a.
-Witaj.

-Nie mam pojęcia. Ale śmię sądzić, że dla Ciebie wszystko. Wystarczą dobre chęci - stwierdził uprzejmo. Podążył za jej wzrokiem. -Witam - również się przywitał. Podparł się trochę wygodniej, gdyż zjeżdżał ze ściany. Lisa - mimo, iż niezbyt ciężka, była odczuwalna na jego stawach. Narzekać? Nie śmiałby. Poza tym to nawet miłe. Taki kawałek lodu, ochładzający, a zarazem przesłodki.

-Bogini a z elfem się zadaje - Prychnął pogardliwie i otworzył oczy, miał nadzieję znaleźć tu kogoś innego lecz widać los znów miał inne plany co do jego osoby.. Cóż, może tak czy inaczej dowie się czegoś

-Zabawki mieć nie można?
Przewróciła oczami i ugładziła suknię na udach. Saiuko mało ją obchodził, podobno nawet podlegał jej siostrze, a to już ciekawe. Znów założyła włosy za ucho i zwróciła się do Alrada.
-Myślisz, że wszystko?

-Mam taką nadzieję - odparł, uśmiechając się miło. Wygarnął zza ucha kosmyk włosów Lisy, ten sam kosmyk, który przed chwilą ona sama wetknęła za swój narząd słuchu. - Wygodnie? - Zapytał, poraz kolejny zjeżdżając kilka centrymetrów niżej.

-Elfia zabawka jest nic nie warta - Rozejrzał się po karczmie, lecz czując że niczego tutaj nie znajdzie, bezceremonialnie znikł

-Brak wychowania. Nie pożegnał się nawet. -Uśmiechnął się do Lisy. -To co z tym napojem? - Zsunął się po ścianie, siadając na podłodze. Ciało Kuroi zmieniło swe położenie wraz z jego zmianą położenia. Teraz siedziała na jego nogach, nadal leżąc na jego górnej partii ciała.

-No nareszcie!
Mruknęła, kiedy demon znikł.
-A do picia… Em… Jakiś alkohol.
Stwierdziła bawiąc się przez chwilę włosami elfa. Przez już tu nieprzebywającego przybysza zepsuł się jej humor.

-Mocny, słaby? - Zapytał, wymyślając plan, jak wykombinować coś do picia nie wstając. Co bądź, wstanie może okazać się kłopotliwe. Spojrzał na boginię, z delikatnym uśmiechem.