Karczma "Alabastros"

Weszła do karczmy i rozejrzała się. Jak zwykle pustki. Tylko elfia królowa i jej król.
- Witaj Elys - od razu ją poznała. Wczoraj.. Wczoraj było wczoraj, a dzisiaj miała zdecydowanie lepszy humor. - I witaj Ramzesie - dodała z lekkim uśmiechem, bo przypomniała sobie, co takiego mu powiedziała. Czy dalej był obrażony za stwierdzenie, że przynudza? - Mogę się do was przysiąść? - zapytała.

Skinął głową do Niny
- Ty się nie boisz mi na oczy pokazywać? – podniósł jedną brew rozbawiony, wczoraj został określony nudziarzem, ale kij z tym. Spojrzał na Elys
- Zapewne zapełnisz pustkę po tych wspomnieniach nowymi, może wspanialszymi – stwierdził optymistycznie.

- Ah, witaj mój drogi i uh, ah, oh wspaniały króliku upadłych. - Na koniec demon ziewnął sobie, a pojawił się opierając o jego plecy, z ramionami owiniętymi wokoło jego szyi. Był śpiący, a tu go jeszcze do roboty zaganiali
- Anu, pierwsza wpłata była, teraz daj mi amulet światła i się zabieram. - Stwierdził i zamknął oczka. Był baaaardzo śpiący.

- Nie jestem królikiem - zrobił obrażoną minkę, a w łapie demona pojawił się owy amulet
- Tylko po wszystkim chce go z powrotem, ano co do wpłaty następna po robocie mój drogi - stwierdził, czekając aż ten puści go ze swoich objęć.

Skinęła głową do Niny.
-Czy lepszymi, wątpię. Jednak na pewno równie ważnymi. –Powiedziała spokojnym tonem głosu. Spojrzała na upadłą z nieznacznym uśmiechem. Dziś miała nieco lepszy humor, w sumie to wczoraj nie miała wcale gorszego, jedynie przerażona tym, co może nadejść nie panowała nad własnymi poczynaniami.

- Ta, jasne moje, nie skarbie i jesteś. Masz królicze uszy. - Pocałował go w policzek i strzelił w łeb, a nad uszami wyrosły mu białe królicze uszy. Arcymag postarał się aby nie mógł ich "zdjąć" przez najbliższe 12.
- Pa wszystkim. - I zniknął.

- Nieee, bo wieem, że jako król jesteś bardzo wyrozumiały dla swoich poddanych i cenisz u nich szczerość - wyszczerzyła się do niego niewinnie i popatrzyła na Urca. - Cześć - powiedziała do niego ziewając i zastanawiając się czemu chce coś od króla.

- Też muszę iść. Żegnam drogie panie - schylił się ze swoimi króliczymi uszami i zniknął.

- Żegnam króla - skłoniła się i zajęła jego miejsce, a co. - Dawno cię nie widziałam - zwróciła się do elfki - Co się z tobą działo przez ten długi czas? - zapytała. Naprawdę ją to interesowało. Założyła nogę na nogę i oparła o oparcie.

-Hmm chyba za wiele. –Nie miała zamiaru wspominać o tym, że nie jest już żadnym elfem. Tak było lepiej nawet, jeśli większość nie oddawała jej należytego szacunku jej nie specjalnie to przeszkadzało, przynajmniej na razie.
-Zrobisz coś dla mnie? –Spytała spoglądając na upadłą.

- Hm, zależy co - odpowiedziała. Nie miała pojęcia, co mogłaby zrobić dla niej, ani co by chciała, aby ta dla niej zrobiła. Jeśli będzie to wykonalne to nie powinno być problemu.

W dłoniach Elys pojawiło się nieduże złote jajo.
-Zaopiekuj się nim dla mnie. Musi znaleźć się w bezpiecznych rękach, a wierzę, że u ciebie takie są.-Podała jajko dziewczynie. (Potem napiszę ci, o co chodzi z jajem)

- Ładnie to jaja rozdawać za moimi plecami? - zapytał rozbawiony, pojawiając się w ciemny kącie
- Wróciłem, sprawa załatwione - ziewnął cicho

-Ty jaja na pewno ode mnie nie dostaniesz, masz swoje-Zaśmiała się cicho. Miała coraz lepszy humor. –Ale miło, że wróciłeś-dodała, chociaż niespecjalnie zauważyła, że znikł.

- Ale z tych się nic nie wykluje, chociaż Eridor to i tak duża, zielona masa mięsa do utrzymania. Pażerny cwaniaczek - mruknął i westchnął cicho pod nosem
- Miło? Miło słyszeć te słowa od takiej osoby jak ty - stwierdził z uśmiechem.

-Dziękuję-wstała zostawiając jajo w rękach Niny.
-Miło, że tam myślisz- uśmiechnęła się.-Wybaczcie, ale muszę was opuścić- Dygnęła i rozpłynęła się w powietrzu.

Również się rozpłynął w powietrzu.

Jajo znikło i ona też. o.O

Pojawił się i rozłożył na ladzie w karczmie, co wyglądało dość dziko. Rozpiął koszulę i sobie leżał, a obecni się na niego gapili jak na dałna, którym był
- Daj mi panie cokolwiek, może być whisky - mruknął, patrząc w sufit zmęczony. Nucił sobie pod nosem jaką melodię o krwawych dniach.

Zniknął

Weszła mając na sobie krwisto czerwoną suknię. Jakoś przypasował jej ten kolor. Zlustrowała swoimi ciemnymi oczami całe pomieszczenie, na szczęście było niewiele osób. Idąc do baru poprawiła spadający na ramię brązowy lok. Dygnęła:
-Witaj Ramzesie-Natychmiast usiadła zamawiając jakiś trunek o dość niespotykanej nazwie.

Wszedł półprzytomny. Podkowy pod oczami. Cera makabrycznie blada. Gładko się poruszał po ziemi, jak by lewitował wręcz, jednak szedł. Spojrzał na barmana spod grzywki.
-Kawa.
Ogon bezwładnie dyndał. Uszy były klapnięte. Wyglądał jak żywy trup.

Spojrzała na Dulce. Uśmiechnęła się dość szeroko:
-Witaj –rzekła dość głośno tak by musiał na nią spojrzeć. A biada mu, jeśli tego nie zrobi, nie z nudów robi taki uśmiech.

Spojrzał na nią. Uśmiechnął się lekko. Taki odruch.
-Dobry...
Powiedział półprzytomnie, przez nocne koszmary nie spał od kilku dni, więc dziwić się jemu zachowaniu? Zresztą dzieciak nieświadomie miał zamknięty umysł.

Pojawiła się za Dulce. Wysunęła swoje ręce zza niego jakby chciała go objąć, lecz podała mu małą zieloną buteleczkę.
-Weź to wypij, będzie ci lepiej(to jest herbatka na lepsze samopoczucie).
Położyła mu rękę na czuprynie oczyszczając jego głowę ze złych myśli. Następnie dygnęła żegnając się i zniknęła.

-Dz-dzięki...
Spojrzał za nią. Trzymając buteleczkę. Zaczął się w nią wpatrywać tępym wzrokiem.
-Na razie sobie zatrzymam...
Schował flakonik. Chwycił się za głowę. Dostał kawę. Barman stał przed nim.
-Wie pan jak będzie pan wyglądał gdy umrze? Bo właśnie to widzę...
Mruknął obejmując dłońmi kubek który podetknął do ust. Lekko przechylił i upił łyk wzdychając. Uśmiechnął się błogo.