Bar "Wodne Oczko"

Louis od razu zauważył przybyłą. W końcu była mu nieco bliższa niż przeciętny człek porównywalny w jego mniemaniu do kamienia na drodze.
Przeprosił grzecznie Sabina i podszedł do dziewczyny. Dźgnął ją palcem w bok, aby się ocknęła.
-Tyyyy….. Podobna do zombie istoto –szepnął jej do ucha z zawadiackim uśmiechem na twarzy. –Może się ruszysz panienko?
Sabin przyglądał się całej tej scenie z niejakim niesmakiem. Mlasnął leniwie kilka razy i zaczął się rozglądać za czymś ciekawym. Podboje miłosne czy też jakiekolwiek inne brata interesowały go tyle, co skład powietrza.
Przejechał delikatnie palcem po brzegu kieliszka, wpatrywał się gdzieś przed siebie a szklany przedmiot zaczął zmieniać swą postać. Najpierw przybrał płynną postać wiszącą w powietrzu niczym wielka kropla wody zatrzymana w czasie. Zaraz po tym za pomocą nieznacznych ruchów dłoni chłopaka szkło przybrało kształt klejnotu. Kryształ padł na stół odbijając światło i nadając mu ciekawe barwy rzucane na wszystkie ściany pomieszczenia.
-Nie chwal się…-mruknął przez zęby Louis, lecz jego słowa napotkały jedynie uśmiech braciszka.

Sabin uniósł wzrok na przybyłą. Nic nie powiedział, lecz z jego spojrzenia można było wyczytać, iż czeka na to aż ona koło niego usiądzie. Palcami bawił się dopiero, co zrobionym przez siebie kryształem.

Odebrała swój kieliszek i pstryknęła palcami. Już po chwili miała na sobie sukienkę od Sabina. Podeszła do stolika przy którym sieedział i usiadła na nim przed blondynem.
- Cześć- powiedziała dalej się uśmiechając i założyła nogę na nogę.

Sabin zmarszczył nieznacznie twarz.
-Coś piłaś moja droga? Nigdy jeszcze nie byłaś dla mnie taka miła, więc zapewne jest coś nie tak. Chociaż może w końcu zmądrzałaś moja skrzydlata panienko. –W jego dłoni pojawiły się dwa pięknie rzeźbione kieliszki. Nalał do obydwu trochę wina, po czym postawił jeden przed sobą a drugi tuż przed Rin na stole. Gestem dłoni zaprosił ją do poczęstunku.
-Więc jak jest? –Uniósł trunek do ust, w końcu utopił wargi w purpurowym płynie.

Najpierw wypiła zawartość własnego kieliszka. Odstawiła go na bok i bacznie przyglądała się naczyniu i trunkowi, którym częstował ją blondyn.
- Piłam nie...- zaśmiała się i upiła wina- nie uważasz tego za jakiś podstęp?- uśmiechnęła się zalotnie i oparła głowę na ręce.

Kiedy poczuła dźgnięcie, uniosła głowę, ale nie spoglądała na Louis, tylko wzięła biały materiał i zamoczyła go w wodzie ze szklanki. Następnie przemyła nią twarz i odstawiła na bok. Wzięła szklankę w dłonią i uniosła do ust, ale zrezygnowała i całą zawartość wylała na białowłosego mężczyznę. Znów siedziała tak samo jak wcześnie, ale teraz była najwyższe czysta.
Nie obchodziło ją, co się teraz stanie. Mogła mu przyznać rację w tym, że zachowuje się jak zombie, ale ona w końcu jest trupem, nigdy nie żyła naprawdę. Nie wiedziała nawet, co to znaczyć. Nikt nie umiał jej tego wytłumaczyć.
Teraz chciała zanurzyć się w ciemność, sama i pozostać tam na wieki.

-Podstęp? –Spytał się raczej samego siebie Sabin- powiedzmy, że nie podstęp a jedynie odreagowanie na coś, co ci się przytrafiło. Nigdy dotychczas nie upiłaś się, a tym bardziej nie robiłaś tego w mym towarzystwie. Coś musiało się zmienić, w końcu zrobiłaś coś nowego. Jestem jedynie ciekaw, co cię do tego skłoniło. Matka ci umarła? Ach, nie przecież twoi rodzice nie żyją. A więc co? Ulubione zwierzątko? –Spoglądał na nią znad kieliszka, z którego co jakiś czas popijał maleńki łyk.
Louis nie był specjalnie zaskoczony zachowaniem, Kuroi. Ta dziewczyna zawsze była przebiegła i lubiła się na nim dobitnie odgrywać. Pstryknął palcami a cały mokry napój, który na nim spoczywał znikł w jednej chwili. Jakoś nie miał teraz chęci na słodkie kąpiele. Nie dość, że był w publicznym miejscu to i nie za ciepło tu było. Jeszcze by się przeziębienia nabawi.
Uśmiechnął się do wampirzycy niebiańsko.
-Widzę, że przypadkiem ci się szklaneczka wymsknęła. Pozwolisz, że następnym razem sam cię nakarmię byś przypadkiem sobie krzywdy nie zrobiła? –Wciąż się uśmiechał. Jednocześnie miał nadzieję, że Sabin nie widział tego incydentu przez chwilę, gdyż pewnie będzie się z niego naśmiewał całe następne popołudnie lub i dłużej, o ile mu się nie znudzi. Bądź, co bądź był to jego brat i czasami przesadzał ze swoim strasznym cynizmem.

Jej źrenice natychmiastowo się zwęziły, kiedy wspomniał o jej rodzinie.
- Skąd wiesz, że nie żyją? Nie mówiłam o tym.
Przez chwilę miała ochotę zrobić dokładnie to samo co Kuroi. Jednak szkoda jej było na niego tak dobrego wina. Po prostu szybko dopiła wino i uśmiechnęła się ponownie tak, by Sabin od razu zauważył, że ten uśmiech jest sztuczny.

-A czy ci już nie mówiłem, że wiem wszystko o tobie. A Mozę ty niezbyt dokładni mnie słuchasz? –Jego kąciki ust uniosły się nieznacznie ku górze. Uśmiech, który ukazał przypominał nieco szaleńca zadającego najwymyślniejsze tortury swej ofierze.
-Nie dość, że twoi rodzice nie żyją to i twoja dawna opiekunka także. Staruszka nieźle cię okłamywała. –Odłożył pusty kieliszek na stół. Wyciągnął dłoń i nawinął kosmyk włosów upadłej na swój palec. –Jesteś naprawdę urocza.

Kiwnęła głową na jego pytanie, nie dokładnie zastanawiając się nad jego treścią.
Odwróciła twarz i spojrzała, na Louisa, chciała wiedzieć, co on myśli, ale jakoś nic jej nie przychodziło do głowy. Na oczy spadła jej grzywka, więc jej oczy były w większej części zasłonięte.
-Po, co tu przybyłeś?- Spytała trochę zachrypniętym głosem. Nie miała stuprocentowej pewności, że powie jej prawdę, nawet mniej niż dwadzieścia procent.
Westchnęła cicho i bokiem ramienia oparła się o zimną ścianę.
Wyglądała na zamęczoną przez kota, chociaż wcale tak nie było.

Pokreciła głową i odłożyła kieliszek siadając wygodniej na stole.
- Umiesz spartaczyć humor. Ale w żaden sposób nie wykorzystasz mojej przeszłości przeciwko mnie- z powrotem na jej ustach pojawił się uśmiech- zaczęłam nowe życie.
Spojrzała otwarcie w jego oczy całkowicie ignorując ostatnią część jego wypowiedzi.
- Za to ja o tobie nie wiem prawie nic, a to mi się nie podoba- lekko wydęła wargi- może jego się powinnam o ciebie wypytać?- wzrokiem wzkazała na mężczyznę, z którym Sabin wcześniej siedział.

Sabin wybuchnął śmiechem, gdy tylko Rin wskazała jego brata.
-Raczej w to wątpię. Bądź, co bądź jesteśmy braćmi i nawet, jeśli czasami nie przepadamy za sobą, żaden z nas nie zdradziłyby drugiego i nawet taka urocza istota jak ty tego nie zmieni.
Blondyn uśmiechnął się cwanie. –Tak poza tym, nie wiem czy już ci mówiłem, ale wyglądasz naprawdę pociągająco w tej sukni. –Rzekł nieco nachylając się w jej stroję.
Louis przeczesał dłonią włosy wampirzycy.
-Nie Mart się moja śliczna. Wszystko ci opowiem. –Wziął ją na ręce zwinnie i tak szybko by nie poczuła zmiany oparcia. –Przejdziemy się a ja ci opowiem…-Posłał swemu bratu dziwny uśmiech, po czym wyszedł z Kuroi w ramionach z baru.
(Kuroi +20pd)

- Ah tak, bracia...- zamyśliła się, jak gdyby coś rozważała- no cóż, nawet miedzy rodzeństwem może się coś popsuć, że jeden brat zdradzi drugiego. Może ty sądzisz, że tak się nie stanie, ale wszystko jest możliwe- powiedziała obojętnie dalej się uśmiechając.
Spojrzała na suknię, a potem z powrotem na Sabina wzruszając ramionami.
- Nie mówiłeś, i nie widzę takiej potrzeby byś musiał to robić- dodała odchylając się, by zachować między nimi ten sam dystans co wcześniej.

-Doprawdy? –Zmrużył nieznacznie oczy i wrócił na swoje dawne miejsce. –Jeszcze wielu rzeczy nie wiesz moja droga. Rodzeństwo czy też nie jest rzeczą praktycznie względną, ważne jest to, co nami kieruje. To coś daje nawet takim kruchym istotom jak ty cel w życiu.
Pojawił się bezgłośnie tuż za nią. Wsunął swoją dłoń tak, ze objął ją w pasie. Nachylił się nieznacznie nad jej ramieniem i złożył na nim zimny pocałunek.
-Dowiesz się o wszystkim w swoim czasie, a wtedy zrozumiesz.
Ponownie zniknął i pojawił się tuż przed drzwiami wyjściowymi. Złożył niski ukłon.
-Wybacz mi, ale na mnie już pora. Mam nadzieje, że jutro na siebie trafimy. –Wyszedł z baru.
(Rin+15pd)

- Nie jestem krucha- mruknęła czując dreszcz od jego chłodnych ust na jej skórze. Skrzywiła się lekko i chętnie by mu się wyrwała, ale on już stał przy drzwiach. Skinęła mu tylko głową, zapłaciła za swoje wcześniejsze zamówienie i sama również opuściła to miejsce.

Znudziło mi się czekanie aż oniemiały strażnik coś odpowie. Nawet obserwowanie gości, tych dwóch wypacykowanych braci niezbyt urozmaiciło dłużący się czas. Zabrałam sztylet ukłoniłam się sztywno i poszłam. Jakby co Ramzes mnie znajdzie, a wampirzyca z kwrią na twarzy obrzydziła mi pobyt w Barze wystarczająco skutecznie.

Przyszła i siadła na jednym z krzeseł. Zamówiła wino i zdjęła płaszcz. Była lekko zmęczona więc oparła się łokciami o blat.

Wszedł do baru powolnym krokiem. Znudzony codziennym życie. Nie wiedział czy się cieszyć, a zarazem martwić. Z wielką siłą prowadzi się wielka odpowiedzialność. Bynajmniej tak ktoś kiedyś powiedział. Przy barze spostrzegł dość przyjazną i znaną sylwetkę dziewczyny. Wnet poprawił włosy i ruszył dumnie w jej stronę. Dłońmi zasłonił jej oczy bez słowa. Tylko uśmiechnął się pod nosem, a spojrzeniem popędzał barmana.

Lekko przestraszona zaczęła swoimi dłońmi sprawdzać kto też sprowadził zamęt. Palce powoli przesuwały się wzdłuż ramion aż doszły do twarzy. Dokładnie i powoli wyczytała rysy twarzy. Uśmiechnęła się gdy zrozumiała kto za nią stoi.
- Ja nie wiem, jak mój ukochany może mnie straszyć w taki sposób.
Powiedziała z rozbawieniem

Zdjął łapki z jej twarzy, zjechał nimi wzdłuż jej szczupłej talii. Zbliżył bliżej swoje ciało do dziewczyny i zimnymi ustami musnął jej policzek.

-Kochany królewicz wszystko może.

Przysunął jedną ręką krzesło. Dumny, że może się jej jako pierwszej pochwalić ze swojej nowej pozycji w królestwie ssaczków.

Na jego widok rozpromieniał.
- No ja nie wiem czy to tak można bezkarnie obłapywać bezbronne dziewczyny.
Zaśmiała się i szybko złapała go dwoma rękami za policzki by zbliżyć jego twarz do swojej. Delikatnie pocałowała go w usta i szybko odwróciła się do barmana który przyniósł wino. Wzięła kielich i upiła trochę trunku.

Nawet nie zdążył nacieszyć się jej tak szybkim gestem. Przecież zawsze może również złożyć pocałunek ze swojej strony. Pstryknął lekko w pełną lampkę wina. Ciepłe spojrzenie skierował w stronę Morii.

-Przecież wiesz, że nie dotykam innych kobiet. Mam przecież tylko ciebie.

Zakrztusiła się lekko
- No ja myślę.
Spojrzała na boki
- Idziemy na sofę ??
Zapytała wskazując niedaleko stojącą kanapę.

Wstał z przysuniętego krzesła, wyciągnął rękę w stronę sofy nawet z delikatnym szarmanckim ukłonem.

-Panie przodem.

Wstała ukłoniła się i pomaszerowała na wygodną miejscówkę. Wino odstawiła na stolik przed sofą. Spojrzała na Tyraela wymownie
- Idziesz czy ma być specjalne zaproszenie??
zapytała z szelmowskim uśmieszkiem.