Wodospad "Taichuen"

Widząc ulgę mimo upływu łez pozwoliła jej płakać i nie zabierała się za pocieszanie. Nie wiedziała co mówić więc mruknęła tylko:
-Uszy w górę o.O

zmieniła się w wilka i liznęła ją w twarz
-a ty zaakceptowałabyś wilka?

Przetarła dłonią miejsce liźnięcia i wzruszyła ramionami.
-A dlaczego nie? -Spytała jakby samą siebie aczkolwiek słowa zostały wypowiedziane na głos.

uśmiecha się
-z Elfów nigdy nie były dobre wilkołaki. Może to i dziwne ale żadne z mojej Krwawnicy nigdy nie stało się dobrym Wilkołakiem...-uśmiech jej nieco pobladł
-i żadne już nie żyje, każde z nich chowałam. chciałabym mieć przynajmniej jedno dziecko albo osobę która godnie przyjmie ten dar ale już nie chcę więcej próbować...

Wyłonił się z lasu, ogarniając wzrokiem cały obszar przed sobą. Obecni, ani się obejrzeli, a wampir minął ich szybkim krokiem kradnąc po 1 talarze. Schował je zwinnie do swej sakwy i na powrót włożył dłonie do kieszeni, przyglądając się im apatycznym wzrokiem.

[Alucard, ja nie mam przy sobie ani talara]

-Mimo, że nie łatwo będzie znaleźć dziedzica, warto szukać. Jeśli jest to coś takiego świetnego, nie warto by zanikło- stwierdziła i spojrzała na Alucarda.

wystawiła kły
-Wampirze ja niezbyt lubię gdy moja sakwa chudnie a z moim węchem i czuciem poznaje kiedy jest coś nie tak! -zmienia się w wilkołaka a w chwile później jej dłoń zdobi rozłópywacz

Wstała. Miała powiedzieć, że na nią czas, więc coś burknęła na ten temat do rozmówczyni. Pożegnała się i odeszła.

(Niefortunnie.)

Czyżby się wycwanili i przestali nosić, ze sobą monety.? A to przebiegłe, leśne, plugawe stwory. Po jego ustach prześlizgnął się prawie niewidoczny grymas.
Przeniósł wzrok na wilkołaka, a jego wyraz nie uległ zmianie. Miał już wiele okazji, aby spotkać ów rasę. Dłoń delikatnie spoczęła na Mugen'ie
- Doprawdy.?.. - zakpił. W każdym momencie gotowy, aby odeprzeć atak wilkołaka.

uśmiechnęła się
-bądź dobrym dzieckiem i oddaj tą monetę. Jako Lurirurirum Big Blond Lion żona VDW i ostatnia wśród wasali pierwszych lat proszę pokarz, że także u was pozostały resztki szacunku do dawnych rodów

>Aluś ja bym się Jej bał xD <

Marny wilkołak będzie go pouczał.? Niedoczekanie. Nie mógł powstrzymać się od śmiechu, co zdarzało mu się niezwykle rzadko. Zresztą tym razem, nawet nie miał zamiaru się powstrzymywać. Pstryknął palcami, a z ziemi wystrzeliły kolczaste pnącza, ciasno oplatając się wokół nieszczęsnej ofiary, nie dając jej nawet cienia szansy na ucieczkę.
Ruszył w kierunku wilkołaka, powoli wyciągając ostrze, zaś kiedy pozostały ostatnie metry.. po prostu znikł, pojawiając się tuż za nią. Z pewnością były to swoistego rodzaju kroki, a nie magia..
Przycisnął jej ostrze do gardła, i syknął z pogardą.
- Nie kpij sobie ze mnie,.. - w jego tonie nie można już było usłyszeć cienia śmiechu, czego nie można powiedzieć o kpinie.


(hę.?.. bo ty się wszystkiego boisz, Sai. :p)

-kilka lat temu taka sytuacja była nie do pomyślenia- mówi spokojna ale z oburzeniem
-i kto by pomyślał ze srebrem na starą rasę? idioto nie wiesz, że to nas nie rusza? przez ciebie znowu będę musiała układać futro! -w jej glosie nie ma cienia strachu
-dobra kpina. Przez prawie 80 000 lat mój związek z VDW utrzymywał pokój miedzy naszymi rasami, a ty śmiesz mnie unieruchamiać? co się do ciężkiej cholewy porobiło na tym świecie?!

Weszłam w towarzystwie Hadesa na polanę przy wodospadzie, w jednej ręce trzymając swoją laskę, drugą zaś dotykałam lekko łba tygrysa, uśmiechnęłam się delikatnie do Alucarda i usiadłam przy brzegu. Hades usiadł przy mnie, przyglądając się bacznie postaci w pnączach.

- 80 tys. lat zgody między wilkołakami, a wampirami.? - rzucił w jej stronę, niczym ostrzem w tarczę, ponownie nie powstrzymując się od cynicznego śmiechu.
- Co ty za herezję tu praktykujesz.?! - warknął obojętnym tonem, chowając mugen'a do pochwy i stając na przeciwko niej, lecz dzieliło ich dobrych kilka metrów. Uścisk nawet na chwilę nie zelżał, zaś wampir coraz bardziej irytował się tymi głoszonymi przez nią bajeczkami.
- Sugeruję, abyś spuściła z tonu, gdyż jak widzę, nie wiesz z kim masz do czynienia..

zaczęła nucić po cichu starą pieśń zjednoczonych królestw dodając jedną zwrotkę z obraźliwej pieśni starej wyroczni o bezczelnej "młodzieży"

-a może mi powiesz? bo ja.... a zresztą mów młodzieńcze

Spojrzał w kierunku Królowej i powitał ją lekko widocznym kiwnięciem. Na powrót skierował swoją uwagę na wilkołaka, którego wypowiedzi zadziwiały go z chwili na chwilę. Młodzieńcze? Co jak co, ale 895-letniego wampira, 'nie wypada' mówić młodzieńcze. Śmieszne. Zadrwił w duchu, jednak trzymając emocje na wodzy. Cóż.. to była jedna z wielu cech czystokrwistych, nie dawali się ponieść emocjom, na wszystko potrafili patrzeć w wielu perspektyw.
- Alucard vi Larmand.. - odpowiedział obojętnie. W myślach przebiegła mu myśl, iż zapewne wilkołaczka spróbuje zrobić mu 'na złość' i rzeknie skromne 'nie znam', wiec nawet nie miał najmniejszej ochoty słuchać jej odpowiedzi.. Pnącza, delikatnie zsuwały się z ciała zwierza, pozostawiając znikome skaleczenia.
- Bo ja.?. - złapał za słowo. Mimo, iż go to zbytnio nie interesowało, postanowił zdobyć jak najwięcej inf. - ot tak z przyzwyczajenia.

Siedziałam chwilę w milczeniu, przysłuchując się tej dziwnej wymianie zdań, po czy uśmiechnęłam się kątem ust i pokręciłam z niedowierzaniem głową.
- Wybacz, że się wtrącę... Przyjaźń między wilkołakiem i wampirem? - zaśmiałam się cicho - Nie wiem, gdzieś bywała i żyła, lecz jak świat wielki i stary, tak te dwie rasy się nienawidzą... Nawet tu jest to niemożliwe... - powiedziałam spokojnie, głaszcząc tygrysa po masywnym karku - Lecz, kontynuuj... Chętnie posłucham o tej... utopii....

-ja należę do pierwszej krwi jestem 3 wilkołakiem na ziemi z mojej krwawicy wywodzi się dwunaturowa rasa wilkołaków, a o tobie nie słyszałam bo dopiero niedawno wyrwałam się z lichu Shebalby młodzieńcze. pamiętam czasy o jakich nie śniłeś... ale teraz...
dwie rasy wilkołaków nigdy nie godzą się z wampirami ale my starej Krwi żyliśmy z wami w pokoju-wzdycha
-V. mówił że pewnie jak go zabraknie, a ja wyjdę z tamtą nikt nie będzie pamiętał przedczasów...

Jego zrezygnowany wzrok powędrował ku górze. Z chwili na chwilę zadziwiała go jeszcze bardziej, w negatywnym tego słowa znaczeniu.
- Interesujące. - podswumował z nutą cynizmu, ową opowiastkę, po czym wzruszył nieznacznie barkami.

- Czystokrwiści sami w sobie są szlachetną rasą, zaś psy.. psy po prostu powinny się podporządkować, czy to młode, czy stare.. - rzekł, spokojnie się jej przyglądając, nadając jego słowom swoistego rodzaju fundamenty.

-jestem wilkiem z wilka, a wilki żyją dziko. Można nas obłaskawię i V. to wiedział dlatego pomimo, że był wampirem traktował mnie jak skarb. Jak chcesz wiedzieć jak jestem stara spójrz na moją broń. W niej jest moja i V. krew o ile się nie mylę takich broni nie robi się od tysięcy lat i była bym wdzięczna jak byś mnie puścił- całość mówi nieco zirytowana

- Stare księgi mówią zupełnie coś innego - mruknęłam cicho i odwróciłam głowę w bok, poprawiając włosy. Hades widząc, że nie ma zagrożenia, ułożył się wygodniej przy mnie, jednak nie spuszczając wzroku z wilkołaczki. Westchnęłam cicho, w duchu przyznając rację Alucardowi i powoli zagłębiając się w sprawy dotyczące wampirów.

-księgi? czy w nich mowa o trzech wilkołakach żyjących przez 300 lat w jaskini pod opieką wampira czy o nagłym rozlewie dzikich bestii będących mutacją pierwszych? -na jej czole pojawił się gniew
-V. jednak zadbał by nikt o nas nie wiedział...

- Jesteś przecież wolna, nic cię nie trzyma. - rzekł. Wyszczekane jak na psa przystało. Mimo, iż trochę przerośniętego nadal zachowało zwierzęce instynkty.
- Zatem ten "V." jak widzę, nie posiadał jednej bardzo ważnej wampirzej cechy.. - Honoru. Bratając się z takim plugastwem zapewne sam wydał na siebie wyrok, lecz jeżeli jakimś cudem udałoby mu się przetrwać, to i tak niepotrzebne. Zginąłby prędzej czy później, przez wampira, lub dzięki niemu.. - w duchu sam się zdziwił, ze dał się wciągnąć w tak śmieszną konwersację.

lekko warknęła
-ja nigdy nie byłam człowiekiem Jestem Wilkiem od zawsze i mówiąc że zachowałam zwierzęce instynkty schlebiasz mi.
ach gdyby tu był Ali albo inny z mojej krwawicy to nie powstrzymywała bym się by ci walnąć za obrazę mojego Męża ale was jest za dużo jak na moje nie rozruszane mięśnie...