Pomost nad jeziorem

-Ale ja mam Twoją duuuszęęę więc jesteś moja - Pocałował Ją w polik i znikł

- Do czasu, do czasu - zanuciła i poszła w jego ślady.

*wszedł na pomost wolnym krokiem, płaszcz zrywany wiatrem ocierał się o niego, pomost był długi lecz wart dojścia ku końcowi. Pięne jezioro barwy nocy drżało pod deliaktnymi a czasem porywistymi podmuchami wiatru, chłopak usiadł na brzegu pomostu jedną nogę spuszczając w dół drugą podpierając brodę, złożył dłonie i spojrzał w odbicvie księżyca na wodzie, siedział tak zamyślony, zmęczony idiotyzmem ale uojony pięnem*

Pojawiła się nagle na końcu pomostu. Była tutaj pierwszy raz, ale spodobało jej się to miejsce, gdy tylko dokładniej się rozejrzała. Mimo iż było nadal chłodno szybko ściągnęła buty i zaczęła opuszkami palców od stóp robić kręgi na wodzie. Wzdrygnęła się, czując, jaka jest zimna ale nie przerywała.

*spojrzał na znikąd pojawiającą się dziewczyne, rozpoznał w niej Panią z baru, wtedy iła mleko, na ten fakt uśmiechnął się, ta milczała więc i on milczał, spojrzał na nią kątem oka a następnie z uśmiechem znów w otchłań jeziora przed nimi, wiatr piechrzył ich włosy, jej naga stopa spłoszyła ławice ryb a kręgi na wodzie zadrżały*

Spojrzała na chłopaka, którego dopiero teraz zauważyła. Wcześniej była zbyt zamyślona, żeby na cokolwiek zwracać uwagę. Miała kilka spraw do obmyślenia i szukała spokojnego miejsca. Jednak przemyślenia mogła równie dobrze odłożyć na później.
- Hej- uśmiechnęła się do upadłego.

*spojrzął na dziewczyne*

Witaj moja droga... zamyślona jesteś i świata nie widzisz moja Elfko... cóż tak trapi Twą szmaragdową główkę?

*zapytał żartobliwie*

Lekko prychnęła i się zamyśliła.
- Jednym słowem... mężczyźni.
Uśmiechnęła się patrząc na wodę i podparła się z dwóch stron dłońmi o krawędź pomostu. Lekko zaczęła stopami pluskać wodą.

Mężczyźni?

*zasmiał się*

Kłopotliwe istoty tak jak i ich piękne towarzyszki kobiety, zmienne jak morze i pięne jak zorze...

*przesunął palcem po wardze, jak zwykle gdy się zastanawiał*

Lubisz burzę?

*zaptał niespodziewanie*

- Owszem.
Uśmiechnęła się znowu i zaczęła kręcić stopą małe kółka na wodzie.
- Burza jest piękna. Potrafi grzmić i strzelać piorunami... Jak ja, gdy jestem na kogoś wściekła.
Specjalnie powiedziała na "kogoś" a nie na "coś". Zwykle elfka miała anielską cierpliwość. Tylko ci cali mężczyźni łatwo potrafili wyprowadzić ją z równowagi.

*słuchał jej słów w ciągłym uśmiechu gładząc wargę i patrząc na księżyc*

Powietrze jest gęste... wraz z burzą Twej duszy nadchodzi i burza którą kocham...

*gdy wypowiedział te słowa gdzieś daleko dąło się widzieć blask a po paru skundach ogromny huk wyścielił eter*

Mężczyźni... jaki ten dał Ci powód do Twej burzy?

*zapytał szeptem tak by mogła nie odpowiadać jeśli nie zechce*

- Hmm... Z jednym się ogólnie jakoś tak pokłóciłam... i wykopałam go z mojego domu, bo chwilowo udzielałam mu schronienia.
Zachichotała na to wspomnienie i spłojrzała na błyskawice z wesołymi iskierkami w oczach.
- A drugi hmm... nie mogę go rozszyfrować. No i jest jeszcze trzeci...

Ten którego wyrzuciłaś... jeśli to zrobiłaś to mu się należało, ten drugi... wielu jest takich...

*spojrzął na coraz większe drżenia wody, uczuł pierwszą krople deszczu na nosie, powietrze było rzadkie lecz czyste*

Trzeci... Wielu mężczyzn Trapi Twe mysli

- Wiem.
Zaśmiała się radośnie i zaczęła mocniej machać nogami w wodzie odganiając już wszystkie ryby, nawet te, które odważyły się do niej podpłynąć.
- Taki już los, młodej i niezależnej mnie...

Młoda Piękna Niezależna... i wszędzie powinny być przecinki...

*zaśmiał się jakby mówił o poemacie*

Tak czy inaczej Droga Pani... trzeba z życia korzystać czyż nie?

- Taro...- zagłębiła się w swoje myśli- na ile lat ja wyglądam?
Wyciągnęła zdrętwiałe nogi z wody, podkuliła je czekając, aż wyschną i objęła ramionami.

*powtórzył dokłanie i z akcentem jej słowo*

Wyglądasz...

*następnie kontynuował normlnym głosem, nie musiał na nią patrzeć by jej odpowiedzieć lecz mimo to zrobił to*

...na 18.

- Uwierz mi mam dużo więcej.. Elfy żyją strasznie długo. Ja już zdążyłam nacieszyć się swoim życiem.
Założyła buty na suche nogi i położyła się wygodnie na brzuchu. Podparła dłońmi głowę i przyglądała mu się uważnie.
- Powinnam teraz mieć coś około 30 lat lub grubo ponad to... Nie pamiętam- wzruszyła ramionami.

*uśmiechnał się*

Na ile lat ja Ci wyglądam Pani?

*odwrócił wzrok od nieba i jeziora by spojrzeć w zieleń jej oczu*

- Hmm...- zaczęła bardzo dokładnie mu się przyglądać- około 19... I przestań mówić do mnie "pani". Czuję się wtedy jeszcze starzej... Mam imię.
Uśmiechnęła się do niego łobuziersko i lekko przechyliła głowę na bok.

Pojawił się na skraju lasu, z dłońmi w kieszeniach. Bezwładnie oparł się plecami o drzewo, spoglądając w bliżej nieokreślony kierunek. Przez te cholerne podróże już prawie zapomniał jak wygląda tutejszy krajobraz, czas nadrobić straty. Na twarzy wampira nie rysowały się żadne emocje, zresztą jak zwykle. Cóż.. taki 'typ'.

*gest jej głowy przechylonej w bok wyglądał jak kot przygladajacy się nieznanemu, mimowolnie uśmiechnął się, lubił koty szczególnie gdy kobiety nie celowo tak się zachowywały, spojrzał jednak raz jeszcze w jej oczy a następnie w błysk na nieboskłonie*

Mam 182 lata... 120 Anielskich i 62 Upadłych... Wieczna młodość ciała nie zawsze młodością ducha...

*zaczął padać ciepły deszcz, spojrzał na nią znów przyglądając się jej długim włosom*

Wybacz... to "Pani" wyuczone z epok wcześniejszych lecz wiedz że w geście szacunku to tworzę lecz jeśli sobie życzysz... Rin o ile się nie myle...

Czy lubisz deszcz, czy użyczyć Ci płaszcza?

Powoli wyjął dłonie z kieszeni i przeciągnął ramiona, jakby się do czegoś szykując.
- Zatem.. - powiedział pół głosem do siebie, bez większego entuzjazmu. W mgnieniu oka znalazł się przy istotach i okradł każdą z 1 talara. Mimo, iż nie był do końca wprawiony w ów profesję wszystko poszło gładko.
Włożył 2 monety do swej sakwy i spojrzał apatycznym wzrokiem na upadłego i elf'a. Nie wypadało takiego wampirowi nie przestrzegać etykiety, więc pofatygował się o jakiekolwiek powitanie
- Witam.., oraz żegnam. - ostatnie słowo rzucił wręcz przez ramię i ruszył w kierunku skraju..

Spojrzała na wampira i wzruszyła ramionami nie przejmując się jego obecnością.
- Lubię.
Uśmiechnęła się i wstała czując na twarzy ciepłe krople. Wykonała mały piruet na jednej nodze i przeciągnęła się leniwie. Wciąż miała taneczne odruchy, bo wczorajszym i jeszcze wcześniejszym tańcu.
- To dużo czy mało jak na upadłego?
Popatrzyła na niego ciekawie i znowu zaczęła się obkręcać na jednej nodze, dopóki nie zakręciło się jej w głowie i chwilowo zaczęła tracić świadomość gdzie jest podłoże. Elfka zdawała się być dosyć dziwna. Kiedy miała taki kaprys potrafiła zachowywać się jak małe dziecko, albo jak profesjonalna tancerka. Teraz była w połowie i jednym i drugim.

Zarys sylwetki wampira zniknął, pogrążając się w leśnej ciemności.