Nie jest do niego łatwo trafić, gdyż jego okolicę zasnuwa mgła, która skutecznie to utrudnia. Gdy ktoś wejdzie w jej zasięg, będzie kluczył, aż w końcu znajdzie się w miejscu, z którego do niej wstąpił. Jest to swoisty system alarmowy, gdyż każde zaburzenie owej zawiesiny okalającej domostwo, jest odczuwane przez jego właścicielkę - stworzycielkę owej zawiesiny.
Jeśli jednak uda się w końcu komuś ujrzeć ów domek, z pewnością nie będzie zainteresowany zajrzeniem co jest w środku. Bo cóż może być w budynku, który nie ma dachu? W dodatku wokół niego każdy najmniejszy dołek w ziemi jest wypełniony wodą, a grunt ze względu na 'szczególne nawilżenie' nie jest stabilny. Wprawdzie jest ścieżka, dzięki której można dotrzeć suchą nogą do walących się ścian, jednak zna ją tylko mieszkająca tu osoba.
Naprawdę zaparty wędrowiec, który jednak zdobyłby ową twierdzę byłby co najmniej zadziwiony. Ot, okna bez szyb, gołe niebo nad głową, a raczej gdzieś wysoko strop groty, w której było miasto. Żadnych sprzętów nie ma, co może jedynie świadczyć o tym, że ktoś postanowił skorzystać na wszystkim, co tylko pozostało w mieście po opuszczeniu go przez mieszkańców i rozkradł dosłownie wszystko.
Co ciekawe podłoga jest idealnie gładka i sprawia wrażenie, jakby była zrobiona ze szkła. Tak też jest w rzeczywistości, jednak nie jest to zwykle szkło. Mieszkająca tu osoba wybrała ten dom ze względu na to, iż chroniła go magia, która przetrwała kataklizm. To zapewniało jej zabezpieczenie przed niechcianymi gośćmi. Wprawdzie sporo ją kosztowało 'oswojenie' owego przybytku, który zdawał się być żywą istotą, jednak w końcu ruina zaakceptowała ją.
'Szyba' była chroniona silnymi zaklęciami i pełniła funkcję 'dachu' ukrytego poziomu, którego wejście było nie tylko ukryte za pomocą iluzji, ale również chronione przez hasło znane tylko mieszkającej tu dziewczynie.
Jasnowłosa znalazła tutaj nie tylko ów specyficzny 'system ochronny', który nie pozwalał na aportację do niższego poziomu bez aprobaty Illyi, lecz również rozległe podziemia. Dziewczyna nie byłaby w stanie zapełnić ich, ani nawet poznać w całości, więc wybrała tylko część blisko siebie położonych pomieszczeń, zaadaptowanych na kształt normalnych pokoi. W ten sposób zyskała mikroskopijną kuchnię w kolorze słońca i bieli, wielka wanna, którą znalazła w jednym z wielu laboratoriów stała w łazience o śliwkowych, bibliotekę po dawnym mieszkańcu, którą wypełniał kolor bordowy, podobnie jak gabinet. Salon z wielkim kominkiem łączył wszystkie pomieszczenia mieszkalne, chociaż jego stan umeblowania był dość skromny - stolik, kanapa, fortepian na podeście. Królowała w nim biel i czerwień, a jego sufit stanowiła owa 'szklana podłoga' domu. Była jeszcze malachitowa sypialnia, z dużym, okrągłym łóżkiem oraz szafą i malutkimi drzwiami łączącymi ją z łazienką.
Wrota do reszty korytarzy pozostawały zamknięte, podobnie jak wejście do podziemi, hasłem. Jak wynika z opisu, nikt poza właścicielką hasła nie zna, a odwiedzić mogą ją jedynie Ci, który mają jej pozwolenie.
Mam pozwolenie Elys na mieszkanie tutaj, więc precz z łapami od mojego domku :D.
