Jezioro w górach

Niewiele pozostało wodopojów z czystą i nieskażoną wodą. To miejsce przetrwało aż do teraz gdyż okolice były raczej rzadko uczęszczane przez ludzi i jedynie sporadyczne zwierzęta żywią się w tej okolicy. Chociaż przy szczytach temperatura jest bardzo niska nie trzeba się tutaj martwić o skrzenie wody.

Pojawił się nad brzegiem, a fale powoli obmywały jego stopy. Przyjemne uczucie piasku pod nogami i fal wody. Uczucie, którego nie ma w niebie, a jest takie... takie wspaniałe. Stał tak i rozkoszował się chwilą.

Wylądowała na skałce nad jeziorkiem i natychmiastowo złożyła skrzydła, by nikt ich nie zauważył. Założyła nogę na nogę luźno spuszczając je nad wodą i wyciągnęła z kieszeni papierosa. Za stanikiem miała zatkniętą zapalniczkę, więc i ona znalazła się w dłoni dziewczyny.

Nie zwrócił uwagi na nowo przybyłą. Nie było sensu. Nie znał jej, ani nie kojarzył. Może gdzieś mu tam jedynie kiedys mignęła między ludźmi w mieście. Zaczął się przechadzać po plaży, tak by nogi obmywały mu co chwila fale.

Zauważyła jakiegoś chłopaka lekko w dole. Nie pamiętała go, albo pamiętać nie chciała. Tamten chłopak... miał rację, to wszystko to po prostu kretyński sen.
Odpaliła papierosa, lekko się nim zaciągnęła i delikatnie wypuściła dymek w stronę nieznajomego.

On dalej spacerował wzdłuż brzegu, zbliżając się w strone Rin. W końcu doszedłszy do niej, minął ją bez żadnego słowa. W końcu... po co ma z nią rozmawiać?

Zacisnęła mocniej usta na papierosie i zerknęła na niego ponownie. Był... cóż, zachowywał się dziwnie. Niegrzecznym gestem strzepnęła popiół ze skręta na ramię rudzielca.

Tyle, że owy rudzielec był już poza zasiegiem jej ręki. Gdzieś za nią. I maszerował dalej, wprost przed siebie.

Zrobiła naburmuszoną minę i wzruszyła ramionami. Cóż, narzucać się mu nie będzie. Jakby chciał ją zaczepić, to sam by podszedł.

On natomiast się zaczął od niej oddalać, zeby w końcu stanąć po raz kolejny. Widok stąd był naprawdę niesamowity i w sumie dość rzadki.

Zgasiła papierosa o brzeg skały i rzuciła nim w niego.
- Może byś tak łaskawie coś powiedział?- przewróciła oczyma.

- A po co? Znamy się? Musimy się znać?
Zgaszony papieros odbił się po prostu od niego. Zupełnie na niego nie zwrócił uwagi.

Czarny kruk przelatywał nad ta piękna okolicą. Takich miejsc jak to nie było już wiele... Wtem dojrzał dwoje ludzi: Zielonowłosą kobietę i jakiegoś rudzielca. Takiej okazji się nie przepuszcza.
Zniżyła swój lot i wylądowała na ramieniu chłopaka kracząc mu coś do ucha.

- Nie, i nie musimy. Możesz o mnie nie pamiętać. Cokolwiek. Ale wypadałoby, by mężczyzna znał chociaż kilka manier i był kulturalny- skrzywiła się.
Kątem oka zerknęła na kruka. Ptactwo... dawno nie miała nic takiego w ustach. Jednak niezbyt przepadała za krakaniem...

On natomiast wyciągnął ręke, zeby podrapać ptaszka po dziobie.
-Wybacz, ale nic nei mam do jedzenia zwierzołaku. A co do ciebie...
Spojrzał w jej strone.
-Mam Cię pamiętać, chociaż nigdy sie nie spotkaliśmy? Zasadniczo jestem dosyć młody i pamiętam to, co widziałem.

Kruk tylko zmrużył oczka i dziobnął rudzielca delikatnie po ręce, jakby prosząc o więcej pieszczot. W swoim założeniu miała się szybko zmienić w człowieka i przyłączyć do rozmowy, ale drapanie po dziobku było takie przyjemne!

Wywróciła ponownie oczami.
- Źle kombinujesz chłopczyku- umiechnęła się nieznacznie- chodziło mi o to, że nie widzę żadnych przeciwzkazań byśmy się poznali... bo potem mi to wszystko jedno czy będziesz mnie pamiętał czy nie. Liczy się chwila obecna, a akurat teraz jest zbyt nudno. To chyba logiczne, że chciałam zabić czas rozmową- zmrużyła oczy.

Drapałem dalej zwierzołaka po dziobku. Ot... z braku zajęcia. Chociaż mógłby się odmienić i przywitać, skoro przyleciał.
-To skoro chciałaś zabic czas rozmową, należało ją zacząć.

Z tego co zdążyła zauważyć, jej towarzystwo chyba się nie lubiło. Tak więc zaryzykowała.
Dziewczyna, która pojawiła się zamiast kruka, był 'uwieszona' na ramieniu chłopaka, nadal się do niego przymilając.
- Jesteś taki milutki - powiedziała słodko i przeniosła wzrok na dziewczynę uśmiechając się do niej

Skinęła głową patrząc obojętnie na zajście, gdy kruk zamienił się w dziewczynę. W końcu już nie takie cudy widziała.
- Kobiety nie zrozumiesz- ospowiedziała mu i zeskoczyła z wysokiej półki skalnej. Z gracją wylądowała na brzegu, robiąc przy okazji efektowne salto. No tak, po siostrzyczce miała ciut tych akrobatycznych umiejętności...

Kobieta? A przysiągłbym, że mam do czynienia ze zwierzołakiem, a nie zwierzołaczkiem. - taka myśl przebiegła przez głowę Sylpha, kiedy z zamyśleń wyrwała go Rin.
- Nie na tym polega moja praca, żeby rozumieć kobiety.
mruknąłem cicho. Zwierzaka żadnego, którego można by podrapać nie ma, a miziać po nosku panny kruk nie będe przecież.

Zachichotała cicho zasłaniając dłonią usta i dalej ich słuchając
- I myślisz, że ci się to nie udaje? - spytała chłopaka dając mu pstryczka w nos. Myśląc o tym jak delikatnie drapał ją po dziobku nie mogła uwierzyć, że nie może poradzić sobie z czymś tak prostym jak rozumienie kobiet. Przytuliła się mocniej do jego ramienia i zerknęła na zegarek. O proszę jak późno..
-Wybaczcie - mruknęła i już jej nie było

- Jaki masz zawód?
Usiadła na ziemi, trzymając nogi blisko siebie. Spojrzała na swoje buty. Nienawidziła ich... zawsze po szpilkach miała straszne odciski.

- Udaje się co?
spytałem niezbyt rozumiejąc, do czego odnosi się to pytanie.
- Zajmuje sie likwidacją zagrożeń, które groża osobie płacącej.

Znudzona zniknęła.