Opuszczona chata

Zamiast odpowiedzieć na pytanie uśmiechnął się zawadiacko.
-Czy to dobry pomysł, żeby przyszłą ofiara-ochotniczka wypytywała się o takie rzeczy? Czyż nie bardziej ekscytująco jest przeżyć taką przygodę w grupie nieznajomych? –Obracał wszystko w żart ale w rzeczywistości wolał żeby dziewczyna wiedziała o nim jak najmniej. Tak będzie dla niej lepiej. Skłamałby, że ta śliczna twarzyczka nie budziła w nim całkiem innych uczuć niż chęć walki.
-A tak dla mojej wiadomości, gdyż nie wiem czy po całej sprawie będę musiał uciekać gdzie pieprz popadnie. Sądzisz, że jak znikniesz to będę ścigany czy jakkolwiek inaczej ma podróż mogłaby zostać zakłócona?

-Jednak wolę wiedzieć co nieco o ludziach, z którymi przebywam czy też, którym się ofiarowuję. Dlatego pytam.-stwierdziła rozbawiona-Wydaje mi się, że moje siostry mogłyby być bardzo niezadowolone z tego, że ulotniłam się i zapewne wysłałyby list gończy, a wojownicy mogliby za tobą ruszyć, ponieważ posiadają pewne zdolności dzięki którym potrafią odnaleźć każdego. Ale nie przejmuj się, w końcu liczy się zabawa, prawda?-odrzuciła włosy na bok i spojrzała na niego zalotnie.

Wojownicy? Siostry? Nie brzmiało to zbyt dobrze. Kim może być ta dziewczyna i na jak wysokim stanowisku jest? Jeśli była wysoko w hierarchii nie wróżyło to nic dobrego. Powinien być bardziej uważny, jeśli ona się czegoś dowie może to zagrozić całej misji. Z drugiej strony była naprawdę piękna, już dawno nie widział istoty obdarzonej takim wdziękiem. Jej kokieteryjne uśmiechy dodawały tylko uroku. Najchętniej zawarł by z nią bliższą znajomość nie zwracając uwagi na resztę, wiedział jednak, że nie może postąpić tak bezmyślnie.
-Widzę, że naszykowałaś mi wiele rozrywek. Tak na wszelki wypadek prawda? –Uśmiechnął się mimo woli bo podobała mu się gra dziewczyny. –Może jednak powinienem przemyśleć całą sprawę i zatrzymać cię jednak dłużej przy sobie?

-Cóż przypuszczam, że to byłoby rozsądniejsze rozwiązanie.-powiedziała spoglądając na niego. Nie wiedziała o nim kompletnie nic, ale cóż może to było nawet lepiej. Osób, których się nie zna nigdy nie brakuje. Ona wiedziała, że niebawem to wszystko skończy się i będzie musiała wrócić do miejsca, które powinna nazywać domem, jednak wcale tak nie czuła. Była kim była i czasem wydawało jej się, że najbardziej skomplikowane życie w całym Królestwie należy właśnie do niej.
-Jeśli chcesz, mogę zapewnić ci rozrywki, których na pewno nie zapomnisz, obiecuje.-uśmiechnęła się słodko.

-Brzmi to bardzo obiecująco. –Stwierdził z przekąsem i objął pełnym podziwu spojrzeniem całą jej figurę. –Jestem pewien, że przy tobie nie musiałbym się nudzić. –Zaśmiał się. Ta nieznajoma sprawiała, że jakoś milej mijał mu czas. Niestety zawsze gdy jest się szczęśliwym w końcu coś musi zakłócić to szczęście. Przypomniał sobie o bracie. Z pewnością niedługo przyjdzie ale co on wtedy powinien zrobić? Dobrze wie, że najrozsądniej byłoby w jakiś sposób pozbyć się dziewczyny jednak z drugiej strony wcale nie miał na to ochoty. Z drugiej strony jak miał wytłumaczyć jej obecność tutaj? Była umową którą on właśnie bezkarnie łamał.