Jezioro Opętanej Anny

Uśmiechnęła się lekko mimo woli. To, co zaproponował było miłe. Troska czy też przykro obowiązek? Nie wiedziała, ale było miłe.
- Dziękuję, Tannirze, ale dokąd chcesz mnie odprowadzić? Jestem tu dopiero kilka dni, nie znalazłam jeszcze żadnego miejsca w którym mogłabym sie zatrzymać - przyznała. Nie szukała zainteresowania ani też nadprogramowej opieki, po prostu powiedziała prawdę, bez żadnych zamierzeń.
- Nie chcę nadwyrężać Twojej osoby, najwidoczniej też jesteś zmęczony. Może po prostu rozstaniemy się tutaj? - zaproponowała. Zabrzmiało to trochę za bardzo partnersko, ale trudno. Słowa zostały wypowiedziane.

-O, czyli też jesteś tu nowa. Twój wybór, jednak skoro sama nie wiesz, gdzie możesz pójść...osobiście mam zamiar udać się do gospody, czy też karczmy. Wiesz może, gdzie mogę jakąś znaleźć? - Spytał, nie patrząc na rozmówczynie, bo zajął się zapinaniem siodła. Zasugerował dziewczynie, że może iść z nim do karczmy. Zasadniczo miał ochotę położyć się na ławie i zdrzemnąć, czy też poleżeć. Koń też byłby wdzięczny za odrobinę słomy i boks. Miał nadzieję, że nie będzie problemu z załatwieniem tego wszystkiego.

Zamyśliła się chwile. Zmęczenie dawało jej się we znaki. Och! No jasne, karczma w której poznała Aranel! Pójdzie tam z nim, zje coś pożywnego i wyruszy w końcu na poszukiwanie jakiegoś miejsca do spania.
-Jasne. To nie daleko, zaprowadzę Cię - powiedziała nieco ożywiona po czym przeciągnęła się. Odczekała chwilę, aż Tannir dojdzie do ładu z koniem a gdy tylko osiodłał go do końca wyruszyła powoli w stronę karczmy co chwile oglądając się, czy nie zgubiła "turysty".

Bez słowa ruszył za dziewczynę, raźnym krokiem prowadząc znudzonego konia. Zwierzę czując ciężar siodła na grzbiecie, postanowiło się obrazić i mimo, że szło grzecznie za panem, łeb miał spuszczony i patrzał na niego z ukosa. Jego spojrzenie zdawało się mówić "nie przesadzasz, panoczku?". Szedł krok za dziewczyną, czyli prawie obok niej.

[z/t]