Wodospad w skałach

- Oczywiście. Wszystko z myślą o lenistwie i robieniu mini konkurencji właścicielce baru. Jednak nie wiem, czy mój likier przypadnie ci do gustu.
Nie wiadomo, jakim cudem schowała pod płaszczem taką pękatą butelkę i nie było tego widać, ale powiedzmy, że wampirzyca dużo potrafiła.

-Likier, trochę to słodkawe... ale cóż ujdzie. Osobście wolałbym wino- westchnienie. Teraz jego wzrok przykuła pękata buteleczka.
-Hmmm konkurencję barowi, a umiejętności zawodowego przemytnika...- skwitował udane chowanie sporej butelki

- Wybacz. Lubię słodkie, wino dla mnie jest zbyt cierpkie. Nie wybrzydzaj tym, co ci dają.
Uśmiechnęła się szeroko wypowiadając ostatnie zdanie.
- Przemytnik... może zacznę sobie dorabiać w tym zawodzie- zażartowała i odkorkowała butelkę.

-A czy ja wybrzydzam? Nie powiedziałem że neidobre i nie nie będę pił. Bo napiję się z chęcią- lekki uśmiech. No i Naoś się przeniósł do pozycji siedzącej lekko przeciągając

Usiadła po turecku i zamyśliła się.
- No tak, tylko trzebaby pić z gwinta. Szklanek to już ze sobą nie noszę.
Chwyciła pewniej butelkę, przystawiła do ust i odchyliła do góry wlewając w siebie likier.

-To jakiś problem? Pić z gwinta? Może następnym razem noś ze sobą całą zastawę stołową?- łobuzerski uśmieszek

- Oczywiście, może jeszcze całą kuchnię, co?
Podała mu butelkę i usiadła wyciągając przed siebie nogi. Odchyliła się lekko do tyłu i podparła rękoma.

-Taaa kuchnię i salon przy okazji- wziął od niej butelkę i szybko upił parę łyków.
-Hmmm i tak jest dobrze...- jeszcze trochę wypił i oddał butelkę z powrotem dziewczynie.

- Uhm.
Odstawiła na razie butelkę. Jedną i tak się nie zaleją na umór, więc pośpiechu nie było. Gorsze, że dziewczynie zebrało się na ziewanie i chęci na spanie. Uh... niebo czyste, trawa miękka... o czym więcej marzyć?

Za to pod Naosiem ręce się same rozjechały i znów padł na trawę. Też go brało na spanie. Swoją droga zmęczył się dzisiaj
-Chyba tej butelki dziś nie wypijemy, co?

- Nie wiem, jak chcesz możesz ją wypić. Uzupełnię zapasy.
Uśmiechnęła się i sama padła na trawę jak długa. Może jakoś specjalnie dzisiaj się nie nadwyrężała, ale zmęczenie dawało o sobie znać. Chociaż... nie. Nie można było tego określić w sposób, że wampirzyca była śpiąca. Właściwie to nie potrzebowała snu do funkcjonowania. Jednak tak bardzo polubiła i przywykła do tej czynności, że stała się dla niej rzeczą codzienną.

-Nie... za dużo likieru mnie zasładza...- mruknął niewyraźnie.
-Wybacz i chyba dobranoc- to dobranoc mruknął niewyraźnie w trawę. Ogólnie zwinął się w kłębek i zasnął. Trzeba przyznać że Nao jak śpi wygląda jeszcze dość dziecinnie.

- Uhm... branoc- mruknęła.
Z wielką przyjemnością poszła w jego ślady usypiając wtulona w miękką trawę. Przy sobie miała ciepłe ciało ze smakowicie pachnącą krwią, butelkę z likierem... normalnie nic więcej do szczęścia nie potrzebowała.
Po chwili przymknęła oczy usypiając. Obudziła się i spojrzała na butelkę. Uh, trzebaby uzupełnić zapasy... z tą myślą oddaliła się w kierunku baru.

Naoś wreszcie się obudził. Trochę zmarzł przez spanie w trawie. Wstał lekko się przeciągnął i ruszył w dalszą wędrówkę żeby się rozgrzać.

Włócząc się bezczynnie po krainie znowu zawędrowała w miejsce, którego nie znała. Jednak była mile zaskoczona, gdyż krajobraz był tu niesamowicie malowniczy i uroczy. Poza tym lubiła wodospady. Usiadła więc na brzegu u jego stóp, oparła się plecami o skały, przymknęła oczy i wsłuchiwała się w szum wodospadu.

Pojawił się nad wodą, popatrzył w dół.
- Kurde...znów... - Powiedział cicho i spadł do wody.

Usłyszała czyjś głos, otworzyła oczy i pomyślała dokładnie to samo, co on powiedział na głos.
- Też się cieszę, że Cię widzę - uśmiechnęła się słodko i nieco sztucznie. - Widzę, że bardzo lubisz być mokry - uniosła brew i już po chwili znowu miała zamknięte oczy.

Wynurzył się z wody.
- No cóż... - Zaczął se pływać żabką.
- lubię czy nie lubię teraz zostałem do tego zmuszony... - Przegryzł złą minę.

- Nikt ci nie kazał wpadać do wody - stwierdziła i odchyliła głowę do tyłu, a nogi rozprostowała. Było jej na tyle dobrze, że mogłaby tak zasnąć i po pewnym czasie rzeczywiście zasnęła.

(nmm)

- W sumie nikt... ale na razie ja muszę znikać...PA - Znikł.

Przebudziła się i mocno zdziwiła, kiedy zobaczyła, gdzie jest. Wstała, otrzepała się i oddaliła się z tego miejsca.

Nao dla odmiany przyszedł odo drugiej strony. Szedł zamyślony. Obmyślał plan zemsty na pewnej wampirzycy. W końcuu gdy doszedł do najlepszych wniosków uśmiechnął się tylko pod nosem. W końcu zauważył siedzącą na skale dziewczynę.
-witaj- rzucił z pewnej odległości.

Nao dość zręcznie przeszedł po śliskich skałach do głazu na którym siedziała. Cóż ten z wyglądu był najwygodniejszy.
-Nazywam się Naoki z rodziny Asano- krótko się przedstawił.
-Zakładam, że mogę usiąść?- nie czekając na odpowiedź posadził swój tyłek na głazie.