Posiadłość panny de Mentiri

- Potańczyć, popić jednym słowem Zabawić się! - Wstał. - Muzyki tylko brakuje a bal się zacznie...alkoholu nam nie zbraknie póki mamy mój płaszczyk. - Powiedział z uśmiechem i zadowoleniem.

Najzwyczajniej w świecie uznała, że jest już w stanie bezpiecznie się przemieszczać pomiędzy lokacjami. Ba, może nawet uda jej się to urozmaicić! Złapała mocniej woreczek z zielskiem i machnęła beztrosko do obecnych.
- Paa-a - przedłużyła końcówkę i znikneła w chmurze baniek podobnych do tych mydlanych, które rozfrunęły się po salonie.

Popatrzył z niejakim powątpiewaniem na Vallrotha
-Czy ty kiedykolwiek bal widziałeś?- znów westchnienie.
-Kiedyś z tego płaszcza alkoholu ci w koncu zabraknie- ironiczny uśmiech. Po prostu Naokiemu w fotelu było wygodnie i nie bardzo chciał się ruszać.

-Chcecie tańczyć to tańczcie, proszę Was uprzejmie.-zachęciła chłopców by się nie krępowali. Ona się z fotelu nie ruszy, co to to nie. Nie chce jej się.
O dziwo w towarzystwie dwóch praktycznie obcych mężyczyzn nie czuła się zagrożona. Była z całą pewnością od nich szybsza i zwinniejsza. W dodatku znała teren. Nie byli wampirami, poznałaby to po zapachu. Chyba demony, choć pewności nie miała. Tyle mieszańców w ostatnich czasach.
Z uśmiechem powitała bańki. Akcent, który spodobał się każdemu dziecku, jej też przypadł do gustu.

A duszek wędrował sobie ponownie, przechadzał się po nieznanych sobie terenach. Była noc, było ciemno, strasznie... Lecz on nie bał się duchów, przecież one nie istnieją, prawda? Ta, duchy nie istnieją..
Więc owy duszek zauważył z oddali posiadłość, przydreptał sobie do niej powolnym, nieśpieszącym się nigdzie kroczkiem i zawitał do drzwi.
Nie zapukał lecz przeszedł sobie przez nie jak i większość ścian w tym domu, przechadzał się tak sobie po całej posiadłości zaglądając w każdy najmniejszy kącik, może odnajdzie jakiś sekrecik? Jakąś brudną dla jednego ale wartościową dla drugiego tajemnicę? Może...
Nie, nie był niewidzialny. W sumie wisiało mu czy ktoś go zauważy czy też nie, nawet dobrze jeżeli posiadacz owego sekretu bądź czegokolwiek co duszek znajdzie, wiedział iż jest ktoś kto wie czego wiedzieć nie powinien, i jest gotów sprzedać swą wiedzę bądź zamilczeć na wieki, za pośrednictwem paru monet, oczywiście.

- Oj nigdy się nie skończy - Zachichotał i spojrzał przenikliwie zimnym wzrokiem na wampirzycę. Mówił nie odrywając z niej wzroku. - Byłem na wielu balach, i zabawach ale nie, nie jako ja jakiego mnie teraz znacie... nie w tym życiu. - Powiedział i otrząsnął się z swoistego transu. Wstał.
- Można prosić panienkę do tańca? - Podał dłoń Tayi. Przez framugi dostrzegł coś w rodzaju cienia. - Albo już mnie wzrok myli albo widzę duchy. - Powiedział rozweselony.

Nao tylko wzruszył ramionami. Nie bardzo wiedział o co chodzi z tymi poprzednimi życiami, albo raczej nie mógł sobie tego wyobrazić. Cóż trzeba przyznać, że mimo wszystko Nao się tutaj odprężył. Głowa stawała się mu coraz cięższa aż w końcu zasnął, wypuszczając już pusty kieliszek z ręki. Zdecydowanie za wygodne te fotele.

Sekrety? Całe mnóstwo, poczynając od piwnicy służącej za więzienie lub też raczej mordownię, a na sejfie w ścianie kończąc. Niestety w środku było za ciemno, by duch mógł coś dostrzec a raczej przeczytać.
Własnie przed chwilą stwierdziła, że nie będzie tańczyć, gdy Vall ją do tego poprosił. Westchnęła, pozostawiając go chwilę w niepewności.
-Radzę Ci nie podeptać mi stóp.-mruknęła ujmując jego dłoń. Drugą ułożyła na ramieniu.
-Duchy?-rozejrzała się. Też dostrzegła zjawię. Uśmiechnęła się słodko, być może później znajdzie dla niej zajęcie. W końcu starego sługę ma zamiar ukarać, nie sprawuje się zbytnio skoro aż tylu nieproszonych gości znalazło drogę do jej drzwi.

- Proszę bardzo. - Powiedział i zaczął tańczyć coś w rodzaju tanga. Mimo tego że już trochę wypił dalej zachowywał się jak na tancerza przystało, krok miał pewny dominujący nad partnerką. Po chwili zaczął walca. W końcu ciekawość wzięła górę, tańcząc spytał.
- Co to za zjawa? - Wyszeptał jej do ucha.
- Jakiś znajomy ?

Bez problemu dopasowała krok do jego, nawet pozwoliła magowi prowadzić. Niech ma swoje. Z takiej odległości dzięki czułemu nosowi nabrała pewności, że jest demonem. Na szczęście jej wychowanie obejmowało także naukę różnych tańców...
-Nie, sądzę, że nie.-odparła spokojnie. Kątem oka zauważyła, że Nao zasnął, w dodatku tłukąc jeden z kieliszków. Wydęła niezadowolona wargi. I kto to posprząta? Poza tym czy ona z domu robiła przytułek dla bezdomnych? Nie ma na to zgody, chłopak wyląduje za drzwiami.

Wrócił się do pokoju w którym przebywała dosyć pokaźna liczba osób. Był deczko przeźroczysty lecz wyraźnie widoczny. Rozejrzał się szeroko otwartymi oczyma po okolicy w której przebywał, jego czysto-brązowe oczęta przypatrywały się wszystkiemu co tu było, jego wzrok był pusty lecz jednak miły z wyglądu, razem z jego twarzą komponowały dosyć uroczy widok.
Był ubrany w niecodzienne odzienie, ubierał zawsze co miał pod ręką a za to; jakie z siebie widowisko robił, nie ręczył
-O - Nagle wydał z siebie zamrażając wręcz twarz która wymówiła tę samogłoskę, jego usta były otwarte tworząc wizualizację jego 'zdania'

Zaśmiał się cicho.
- Czyżbyś niuchała mnie ? - Uśmiechnął się delikatnie.
- Pewnie już wiesz że jestem demonem... ale czy tylko ? - Spytał jej zastanawiając się czy odgadnie jego prawdziwą tożsamość, mimo że uważał że to mało prawdopodobne wyczuć że też był kiedyś wampirem.
- Witaj. - Powiedział do ducha i skinął ręką by ten usiadł.

Nie wyczuła tego. Czuła tylko to, kim teraz jest-demonem.
-Niuchała? Śmieszne słowo.-uśmiechnęła się uroczo. Podobało jej się to jak brzmiało.
-W tej chwili tylko. A kim lub czym jeszcze jesteś?-spytała unosząc lekko brwi w geście zdziwienia.
-Duszek?-zachichotała jak mała dziewczynka. Dawno żadnego nie widziała. Nie spodobało jej się tylko to, że najwyraźniej Vall za bardzo się rozgościł, skoro sam zarząda gośćmi. Trudno, i tak musnęła jego policzek chłodnymi wargami dziekując w ten sposób za taniec.
-Wina?-zaproponowała kolejny kieliszek zarówno demonowi jak i nowoprzybyłemu.

-Nie - Odpowiedział krótko, takim nachalnym lecz dziwnie przyjemnym wzrokiem patrząc to na wampirzycę to na demona
-Nie dziękuję - Powtórzył zatrzymując dłoń w powietrzu. Był dziwny, to można było od razu zauważyć po jego gestach, ruchach i mowie jak i tym specyficznym dla niego spojrzeniem, trudnym do opisania.

Usiadł w fotelu w którym wcześniej siedział.
- Jestem czym jestem teraz demonem a kiedyś tym czym ty jesteś... - Powiedział w jakiś sposób zdumiony ze to mówi.
- Wampirem po prostu, może słyszałaś o jednym zwał się Vallorth de Villione? - Odwrócił się w stronę duszka.
- Stanowczo jesteś dziwny - zaśmiał się.

-Słyszłam.-przytaknęła głową. Starła się być na bieżąco ze wszystkim kontaktami, więc nic dziwnego że i o Vallu wiedziała.
-A czemu już nie jesteś tym czym ja?-zastanowiło ją to. Nigdy nie sądziła, że można przestać być wampirem, proces przemiany był zdaje się nieodwracalny. A tu proszę, demon twierdzi coś innego, nie mając zdaje się żadnego dowodu na swoją korzyść, prócz jednego, powszechnie znanego naziwska.
-Możemy poznać Twoje mienie, panie?-zwróciła się do nieznajomego i lekko skinęła mu głową. Z całą pewnością należał mu się szacunek. Ciekawa była czy może przybrać materialną formę. I jak wtedy smakuje jego krew.

- No właśnie - Skinął głową na słowa mówiące o imieniu "duszka".
- Pewnie się zastanawiasz jak? Dlaczego nie jestem a może że jestem tylko oszustem... Odpowiedź jest prosta poszukiwałem mocy... i musiałem umrzeć by ją odnaleźć. - Mówił wesoło, tak jakby to go nie dotyczyło.

-Imię - Powiedział, tak po prostu jak robot czytający tekst bez interpunkcji.
-Shirou - Przechylił lekko głowę patrząc na Valla przez moment, patrzył jak zabaweczka, bez wyrazu, bez drgnięcia
-Dziwny? - Powtórzył. Nie uważał się za takiego choć taki był i wiedział o tym. Skomplikowane? Nie, sprzeczne z sobą; tak. Możliwe? Oczywiście.
-Hmm - Zamyślił się na chwilę przestając już być przeźroczystym, był teraz w formie cielesnej ale to taki malutki szczegół.

Słowa Valla wywołały na jej twarzy tylko lekkie drgnięcie kącików ust. Moc. Ech, Ci mężczyźni. Zastanawiała sie ostatnio czy penis ma coś wspólnego z ambicjami, ale nie doszła do zbyt konstruktywnych wniosków. Stwierdziłą tylko, że tenże narząd zmusza mężczyzn do nieustannego udowadniania swojej wartości.
-Opłaciło się?-spytała na pozór obojętnie. Zresztą i tak nie porzuciłaby wampirzego życia za nic na świecie. Zbytnio lubowała się w krwi.
-Shirou?-wymówiła lekko, smakując każdą literkę.
-Jestemn Taya di Mentiri, pani tej posiadłości. Czego tu szukasz?

Naoś się ocknął po krótkiej drzemce. Z niezadowoleniem zauważył stłuczony kieliszek. Westchnął tylko. Cóż miał nadzieję że gospodyni zbytnio zła nie będzie.

Po krótkim zamyśleniu, wciąż z tym samym wyrazem twarzy wygiął dziwnie, lecz naturalnie, kark by spojrzeć na Tayę
-Szukam? - Powtórzył by obrócić się w Jej stronę. Nie obrócił się do Niej jedynie po to aby łatwiej się mu na Nią patrzało, nie. O dziwo unikał Jej wzrokiem patrząc na wszystko inne tylko nie na Nią
-Zarobku - Wyjaśnij krótko, nie lubił się przemęczać a bo i po co gdy osoba tak czy inaczej zrozumie sens jego wypowiedzi

Zarejestrowała pobudkę niszczyciela jej rodowych kryształów, ale póki co nie wytoczyła mu procesu. Zauważyła również, że duch unika patrzenia na nią, co wywołało mieszne uczucia. Poirytowanie i rozbawienie.
-Panie Asano, zmiotka jest w szafce w kuchni, tamtędy.-wskazała mu drogę. Na początek za karę niech sprząta.
-A co oferujesz panie?-spytała wygodniej rozsiadając się w fotelu. Dłonie wylądowały na oparciach, niespokojnie przebierała palcami. Ciekawiła ją ta istota, może by ją zatrudnić w roli przynieś, podaj, pozamiataj?

Naoś nie miał ochoty się ruszać. Założył tylko ręce za głowę i zerknął na Tayę
-Cóż myślałem, że posiadasz służbę- lekki ironiczny uśmiech.
-Jeśli chcesz to możesz sobie wybrać, któryś z moich kielichów, jeśli kiedyś wpadniesz w zamian za ten rozbity.

-Coś na czym mogę zarobić - Wreszcie obarczył Ją swym dziwacznym spojrzeniem unosząc rękę tworząc jak na niego przystało; dziwną pozę.
-Czyli wszystko - Machnął dłonią nachylając się nad Tayą. Taya; niecodzienne imię, nie umiał określić jego narodowości bądź kultury z jakiej ono może pochodzić.
Skrzywił się lekko zauważając stłuczony kieliszek, szkło wyglądało na wartościowe a ponad wszystko; ładne.

Wykrzywiła wargi w ironicznym uśmiechu zwracając na Asano swoje ciemnofioletowe oczy.
-Nie lubię być od nikogo zależna, ani by ktokolwiek przestawiał mi rzeczy. Wolę być sama i wiedzieć gdzie jest zmiotka. Bo zobacz. Ty potrzebujesz służących by być panem, stajesz się panem, dzięki temu, że ich masz. Ja jestem panią, niezależnie od tego ile obcych stóp kręci mi sie po domu usiłując zaprowadzić porządek.-w upiornym uśmiechu zaprezentowała kły. Nie obchodziło ją zdanie Naoki'ego, ani jego reakcja. Podzieliła się z nim swoimi przemyśleniami, według których żyła. Zresztą niech sprawdzi: wszędzie czysto, ani grama kurzu. Jedyny służący gdy tylko znajdzie odoribnę czasu doświadczy jej gniewu, bo jak widać nie nadaje się nawet do pilnowania drzwi.
-Może zechcesz się u mnie zatrudnić duchu? Przydałby mi się ktoś taki jak Ty.-w zamyśleniu przejechała palcem po bladym policzku nahcylającego się nad nią chłopaka.
Imie pochodziło z kultury starej już w młodości wampirzycy, w chwili obecnej zapomnianej i nieznanej, nie licząc jednego dzieła w dziele wampirzycy. No, ale rzadko komu przyznawała prawdo do korzystania z jej białych kruków.