Bar "Lasmiro no Giruga"

-Dziękuję - Odpowiedział równie tępo jak wcześniej, chyba jeszcze nikt nigdy mu tego nie powiedział, 'chyba' bo pewnie i tak by o tym zapomniał.
-Powinienem również sprawić Ci komplement ale nawet Cię w ogóle nie znam - Rzekł kierując się swymi scenariuszami

Zaśmiałam się. - Nie musisz mnie komplementować. - Jego brak umysłu(?), lekko drażnił. Uznałam jednak, iż bardziej mnie to bawi, niż irytuje. Cóż, sama nie potrafiłabym wpatrywać się w kogoś, z tępą miną, przez 24h\dobe. Może taką mial mine jak go zabijali? Musiał więc zginąć w bardzo głupi sposób. Zachichotałam do wlasnych myśli. - Jeszcze zdążysz mnie poznać. - Uśmiechnełam sie tajemniczo.

-Ciekawi mnie jakiej jesteś płci - Spojrzał na Nią przenikliwie i uwaga; mrugnął. Tak, od tak dawien dawna nie mrugał że powinna wyskoczyć teraz orkiestra, gołe laski, didżeje, gitary i ziemniaki.
A pytanie zadał bo przebywając w tym barze widział panienko-paniczów i paniczo-panienki więc lepiej było się upewnić

Zdezorientował mnie kompletnie tym pytaniem. - Kobieta oczywiście. A nie wyglądam? - Mój ton stał się lekko wojowniczy. Bo co jak co, ale na mężczyzne to ja nie wyglądam. Spojrzałam się w swój biust, jakby chcąc się upewnić, że on nadal tam jest. Zarejestrowałam jego mrugnięcie. Na tak "sztywnej" twarzy ciężko było nie zauważyc nawet najmniejszej zmiany. - A duchy są rozdzielnopłciowe? - Przyjrzałam mu się. Wyglądał na mężczyzne, ale skoro zadaje takie pytania, to kto go tam wie.

-O ile dobrze wiem; umarłem jako mężczyzna - Przez tak długie nie mruganie coś mu się w oczkach wysuszyło więc mrugnął razy parę jeszcze.
-Wyglądasz... - Zaczął się zastanawiać nad dobrym określeniem widoku który miał przed sobą, starał się sięgnąć w swą pozornie płytką pamięć by znaleźć odpowiedni przymiotnik
-Wyzywająco - Dokończył bez krzty sugestii, wstydu bądź czegoś innego, niestety nie było go stać na takie różne bajery

- Dziękuję. - Opowiedziałam, choć nie wiedziałam, czy mam to przyjąć jako komplement, czy coś zupełnie innego. Z drugiej strony, to ciekawe, iż wyglądam dla niego wyzywająco, choć jeszcze przed chwilą zastanawiał się, czy jestem kobietą. Gej, o upodobaniu do koboieco wyglądających chłopców? Uśmiechnęłam się pod nosem, na tę myśl, lecz nic nie powiedziałam.

-O czym myślisz? - Przekrzywił delikatnie głowę, zawsze chciał się kogoś o to zapytać a w tym momencie zauważył niejaką okazję. To znaczy; nie on zauważył, raczej jego instynkt. Niestety on jest zbyt głupi na tak inteligentne posunięcia...

Zamrugałam kilkakrotnie, bo zdałam sobie sprawe jak perfidie musze sie uśmiechać, gdy myślę coś w tym rodzaju. - Um, o niczym istotnym. - Potrząsnełam głową, machając ręką przed nosem, jakbym odganiała jakąś muche. W końcu nie kulturalnym byłoby powiedzieć mu, iż kpilam właśnie z jego domniemanej orientacji.

A szkoda że nie wyjaśniła mu swych myśli, dowiedziałaby się bardzo abstrakcyjnych wręcz rzeczy.
-Nic.. - Zamyślił się na chwilę, próbował zapamiętać sobie ten moment by na przyszłość móc w stanie przewidzieć reakcję rozmówcy gdy zada to pytanie
-Masz różowe włosy - Spostrzegł, była to dla niego anomalia więc wytknął ją, może Ona nie chce mieć różowych włosów? Może one w cale nie były różowe lecz niestety duszek zatrzymał się na etapie rozwoju jedynie podstawowych kolorów

Po dłuższej chwili namysłu i bujania w obłokach, Kyou zsunął się ostrożnie z krzesła i ruszył ku ladzie. Tutaj też usiadł na wyższym krześle, tylko mniejszym niż tamto i rozłożył się przy bufecie. Jego mania wyższości przewyższała nawet samo jego pojęcie o istnieniu takowej. Śledził barmana wzrokiem, póki ten nie raczył podejść do owego, wymagającego klienta. Zamówił dwa pieczone jabłka z cukrem i odleciał w świat marzeń w oczekiwaniu na małą przekąskę.

- One są fioletowe. Ale to tylko chwilowa postać. - Spojrzałam na swoje ciało. Gdy bylam w szkole, odkryłam, że moge je zmieniać dowolnie od swoich wymagań. Nie mogłam się jedynie pozbyć tych czerwonych oczu, przez które często bywałam odrzucana, bądź przeklinana. Nie zależnie od tego lubiłam ich kolor, coś mnie w nim pociągało.

Spojrzałam na chłopaka, który tak długo już siedział w bezruchu, a teraz podszedł do lady. Uśmiechnełam się do niego, choć nie byłam pewna czy w ogóle zauważa istnienie otoczenia.

Jemu również podobał się ten kolor, miał swoją głębię, przyciągał ale cii.
-Znów się mylę - Mruknął raczej sam do siebie, ostatnio bardzo często mu się to zdarza.
-Czy zdarza Ci się ostatnio spotkać chłopaka który wygląda jak dziewczyna? Bądź odwrotnie - Zapytał prosto to co miał na myśli, tak po prostu

- Nie. Czemu pytasz? Interesują cię tacy? - Zapytałam, nie mogąc już powstrzymać swego niewyparzonego jęzora. - Chociaż, on troche by tak wyglądał, gdyby go ubrać w sukienke. - Swym spojrzeniem wskazałam na Kyou i powstrzymałam chichot.

Odwrócił się mechanicznie w stronę Kyou by zbadać Go powoli wzrokiem. Skądś go znał lecz nie mógł sobie przypomnieć z kąd...
-Nie. Chociaż. Może. Tak. Nie wiem - Odpowiedział na Jej pytanie recytując
-Tylko się pytam bo ostatnio dwóch takich widziałem. Słodki jak dziewczynka a na prawdę chłopak - Zastanowił się, może taka była teraz moda?

- Nie wiem. Przybyłam tu niedawno, jeszcze nie znam tutejszej mody. - Odpowiedziałam i wzruszyłam nieznacznie ramionami. Moda na transwestytów? To musi być jakieś naprawdę dziwne miejsce. Cóż, bywa i tak. - A już myślałam, iż się za takimi oglądasz - Powiedziałam półżartem.

Wyrwał się z zamyśleń, gdy dostał już swoje zamówienie. Obdarzył barmana sztucznym, słodkim uśmiechem i ujął widelec w dłoń, który w tej chwili wydał mu się bardzo interesujący. I zapewne myślałby nad nim dłuższy czas, ale jedzenie stygło. W mgnieniu oka pochłonął jabłka, nie zważając na maniery. Wytarł rękawem usta i zeskoczył z krzesła na podłogę. Ruszył ku drzwiom wyjściowym. Minął po drodze dwoje nieznajomych, życząc im dobrej nocy i przestąpił próg, tym razem nie czepiając się o niego. Zniknął w ciemnościach, nim ta dwójka wymyśliła coś głupiego. Jego psychika mogłaby na tym ucierpieć.

Obejrzał się za młodym chłopakiem który przeszedł obok.
-Ja wracam do nawiedzania, jak będziesz mnie chciała po prostu zawołaj - Oznajmił i wrócił do swego jakże ważnego zajęcia; nawiedzania

>Idem, jak coś napiszesz to odpiszę jutro<

Odpowiedziałam na pożegnanie Kyou lekkim dygięciem i uśmiechem. Wydał mi się zastanawiająco cichy i spokojny. Ale to może tylko ja jestem, jak zwykle, nazbyt pobudliwa.

- Nawiedzania? Czy więc powinnam się ciebie obawiać? - Zapytałam retorycznie z figlarnym uśmieszkiem. Być może kiedyś skorzystam z jego propozycji dotrzymania mi towarzystwa. Narazie, też wypada się gdzieś wyspać. Wstałam i wyszłam.

Minął próg z enigmatycznym wyrazem twarzy. Niby dzisiejsze 'polowania' się udały, jednakże wampir czuł swego rodzaju niedosyt. Młody mężczyzna i dziewczynka - prawdopodobnie jego rówieśniczka - cóż, nie mógł narzekać. Z ust wydobyło się ciche westchnienie, na myśl, że kolejny dobrze zapowiadający się wieczór musiał przesiedzieć w tym barze. Musiał, nie musiał, lecz wyznaczył sobie to miejsce na spotkanie z pewnym informatorem. Ciekawe. Czego interesującego mógł się od niego dowiedzieć.? Może miejsce pobytu brata? - oby.

Tym razem nie skierował swych kroków w kierunku baru, lecz w stronę wolnego stolika w rogu lokalu. Jak to on, od razu rozsiadł się po królewsku.

Turismo powoli otworzył powieki, jakby się z tym ociągając, gdyż światło bijące od świec raziło niemiłosiernie. No, przynajmniej dla osoby, która dopiero co się obudziła.
Przyłapał się na tym, iż w czasie snu przybrał dość groteskową pozę - zwiniętego w kłębek na narożnych siedzeniach.
Podniósł się do pozycji siedzącej, ziewając jeszcze kilkakrotnie. Chąc uwolnić się od resztek snu, potarł oględnie powieki i jak to miał w swej kurtuazyjnej naturze poprawił nie tylko swe odzienie, ale i przeczesał sobie dłonią włosy. Był zbyt zaspany, aby móc pomyśleć o czymś innym niźli o świeżej krwi.
- Aaam.. - ziewnął po raz kolejny - Infor.. CHOLERA! - poderwał się na równe nogi, rozglądając się dziko po karczmie.
Pustki..

Znikł.

Wtem praktycznie znikąd pojawiła się bardzo osobliwa postać. Długi ciemny płaszcz zakrywał jej całe ciało świetnie ukrywając płeć. Rozejrzała się po całym pomieszczeniu i dopiero, gdy upewniła się, że w barze nie znajduje się nikt niebezpieczny zdjęła okrycie. Wtem oczom znajdującym się w okolicy ukazała się szczupła kobietka o bladej cerze kontrastującej z praktycznie czarnymi włosami. Na dopełnienie tego dziwnego obrazka tą delikatną twarz zdobiła para rubinowo zielonych oczu o nadzwyczajnie intensywnej barwie. W długiej sukni poruszała się płynnie i dostojnie, nie pasowała do często tu spotykanych wiejskich dziewek. Miała w sobie coś z tej dziecinnej tajemniczości jak i z królewskiej dostojności. Była połączeniem delikatnej dziewczynki i dorosłej kobiety, wszystko w niej było skomponowane tak, że w żaden sposób nie odstawało od reszty.
Ta też wyjątkowa istotka swym wręcz tanecznym krokiem dotarła do lady baru, przejechała palcem po powierzchni drewna oceniając jego czystość lub jakość, tyle przynajmniej można było stwierdzić po tym geście. W końcu jej czerwone małe usteczka otworzyły się by wypowiedzieć kilka słów.
-Czy mogłabym dostać jedynie kubek wody? –Barman przez chwilę przyglądał się jej dziko zielonym oczom. Dziewczyna nie pierwszy raz spotkała się z takim zachowaniem wobec niej, tak, więc stała niewzruszona czekając na odpowiedź.
Mężczyzna w końcu jedynie skinął delikatnie głową i odwrócił się po to by wykonać polecenie.

Weszła niespiesznym krokiem rozglądając się po tym jakże osobliwym zakątku. Była tu pierwszy raz, tak to jedyne wydawało jej się pewne. Odkąd stworzono świat widywała wielu barów, ale jednak ten był, jakby to ująć dość osobliwy. Może to dzięki swej nazwie? Liselle nie wiedziała tego. Nagle jej wzrok przykuła osoba siedząca przy barze. Ciemne, hebanowe włosy wydały jej się znajome. Skierowała się w stronę tej postaci. Usiadła z gracją i zerknęła na dziewczynę z promiennym uśmiechem, który upodobnił jej twarz do twarzy pięknego anioła.
-Elys. Jakże miło Cię widzieć.-powiedziała i skierowała spojrzenie na barmana, który podchodził pytając co jej podać.
-Może więc..wino.-szepnęła przygryzając dolną wargę i przyglądając mu się. Mężczyzna zarumienił się co skwitowała cichym śmiechem. Zignorowała go i zerknęła na przyjaciółkę lustrując ją spojrzeniem.
-Co u Ciebie mała sekutnico?

-Lis, jak ja cię dawno nie widziałam. –Odrzekła ciepłym głosem. –Czyżbyś przez te ostatnie lata demoralizowała niedoświadczonych chłopców? –Na tą delikatną twarz pełną kontrastów wpełzł szatański uśmieszek. Nawet ta dziecięca delikatność nabrała dzikiego wyrazu. W takich chwilach łatwo było stwierdzić,że dziewczyna nie należy do osób o anielskim charakterze. Odebrała w końcu swoją wodę i upiła łyk. Nie miała dzisiaj chęci na nic mocniejszego tak, więc postanowiła zadowolić się zwykłą, powszechnie znaną wodą.

Całkiem niespodziewanie w barze pojawił się blond przystojniak. Anielska twarz chłopaka należała do tych, w które można było się wpatrywać godzinami, a błękitne oczy nadawały mu klasycznego aczkolwiek niebezpiecznego wyrazu. Przybyły przeczesał dłonią włosy, gdyż jego niegrzeczne kosmyki walały się we wszystkie strony, co nie odejmowało mu uroku.
Pewnym wręcz królewskim krokiem zbliżył się do kobiet przebywających przy barze. Przybrał na twarzy swój szelmowski uśmiech i niby całkiem przypadkiem się do nich dosiadł.
-Elys? Czy to ty moja droga? Wyglądasz jakoś…-Nie dokończył a jedynie zaśmiał się wrednie.

-Wyglądam lepiej niż ty Sabinku- odpowiedziała zgorzkniałym uśmiechem. Na samym początku rozmowy dała mu do zrozumienia, że jego obecność tutaj jest raczej niechciana. Niestety nie dysponowała tak dużą siłę by go stąd wygonić, tym bardziej, że gdy Sabin się na coś uprze to można go pchać rękami i nogami a i tak się nie ruszy. –Pewnie zabłądziłeś, że tu trafiłeś. Będę dziś dla ciebie bardzo wspaniałomyślna i wskażę ci tak zwane drzwi, których zapewne za często nie używasz. –Ze swym sztucznym uśmiechem uniosła niedbale dłoń i wskazała główne wyjście baru, na co chłopak odpowiedział jedynie anielskim, lecz wrednym uśmieszkiem.

-Może posłuchałbyś lepszych od siebie?-spytała mrugając oczami. Uśmiechnęła się do chłopaka delikatnie.-Wiesz, poza tym powinieneś uszanować wolę kobiet.-pouczyła go jak małego chłopca. Istotnie był przystojny, jednak nie robił na niej większego wrażenia.
-A jeśli mnie nie posłuchasz...to.-nie dokończyła pozostawiając wolne pole dla wyobraźni chłopaka. -Wiesz wykończyłam już wielu silniejszych od Ciebie.-zwróciła głowę w stronę Elys.
-Teraz wyłącznie param się tym. Skończyłam z tymi moimi sztuczkami. Chociaż.-przy tym słowie zwróciła głowę w stronę chłopaka-ustąpię na tę noc od swojego postanowienia. Poza tym ja ich nie tylko demoralizuję.-zachichotała.

-Lepszych od siebie? –Uśmiechnął się tak jakby ktoś mu właśnie opowiedział świetny kawał. –Gdybym widział tu kogoś takiego zapewne mógłbym rozważyć posłuchanie jego słów, lecz mam przyjemność jedynie z dwoma kobietami. Któż mógłby, więc tutaj być lepszym ode mnie? –Zakpił bez najmniejszego skrępowania. Dla niego kobiety nigdy nie były istotami równymi mężczyznom, jego teorię wzmocnił także fakt, iż Sabin nie spotkał jeszcze nikogo, kto byłby w stanie go pokonać. Od zawsze posiadał nieograniczoną energię, był tak jakby nad innymi. Prawdopodobnie właśnie prze to stał się taki, jakim był teraz.
W jego prawe dłoni pojawił się niepięknie rzeźbiony szklany kieliszek, a w naczyniu była niewielka ilość wina. Dopił swój trunek a pobłyskujące naczynie znikło.

Elys nie odezwała się. Wątpiła w to by mogła go pokonać, z resztą nie miała teraz ochoty na żadną bójkę. Chciała odpocząć i mieć chwilowo spokój od używania magii. To, że należała do gildii wszystko utrudniało, gdyż codziennie musiała sięgać po magię, bez przerwy było to jej potrzebne.
Zmrużyła na chwile oczy jakby się nad czymś zastanawiała.
-Moja droga Liss, ignorujmy tego typka to może sobie pójdzie. W końcu mu się znudzi nasza obecność. Wszakże aż tak ciekawe nie jesteśmy by poświęcanie nam swojego czasu było coś warte. –Skończyła pic wodę zachichotała cicho. Dziwnym sposobem ta absurdalna sytuacja poprawiła jej humor.