Aleja Świętych Rzeźb

-Yy.. no cześć-rzucił do nieznajomej lekko zmieszany-Jestem Sasuun-dodał po chwili przyglądając się jej. Chwilę potem znowu zawiesił wzrok na Rin, ale zaraz spojrzał na nieznajomą. I tak co chwila
<wole zostać wycyckany x3 xD>

- Nudno...- mruknęła przewracając oczyma. Oho, zaraz zacznie marudzić.
Westchnęła cicho i zerknęła kątem oka na Sasuuna.

-Przeszkadzam?-spytała cicho swoim iście anielskim głosem. Poświęciłą tylko chwile na pobieżne oględziny Sasuuna jak i Rin, po czym wlepiła oczy w niebo. Odchyliła się do tyłu opierając ciężar ciała na dłoniach. Jeśli odpowiedzą, że tak to sobie pójdzie. Znajdzie sobie inny głos do słuchania, bo poczuła się samotna, o. xd

-Ooke...-rzucił do siebie reagując w ten sposób na brak przedstawienia się nieznajomej. Zamyślił się na chwilę i zaraz po usłyszeniu pytania zerwał się do odpowiedzi-oczywiście że nie przeszkadzas-wyszczerzył się i znowu spojrzał na Rin. Przyjrzał się tym razem dziwnym ranom na jej ciele-Od czego to?-zapytał ciągle się im przyglądając.

- Przeszkadzasz- wytknęła jej język.
Niemiła nie chciała być, ale nieswojo by się czuła rozmawiając z Sasuunem i wiedząc, że Taya słucha. Poza tym była przekonana, że upadła chętnie znalazłaby się teraz gdzie indziej.
- Długa historia...- odparła z uśmiechem.

-Yyy..no dobra-mruknął do siebie i spuścił wzrok. Znowu zamilkł na chwilę
-Ja mam czas-dodał po chwili znowu patrząc na Rin. Nie mógł się powstrzymać od zadania jej o to pytania. Od początku myślał że to światło księżyca pada tak przez drzewa...a jednak nie..

Ale Upadła nie mogła być gdzie indziej. Zwyczajnie. Kazano jej sobie pójść to sobie poszła.
-Jeden do jednego. Jestem Taya.-dodała, bo uświadomiła sobie, że się nie przedstawiła. Poprawiłą bluzę, która odsłoniła jej ramie.
-Hm, tudno Rinek.-wzruszyła ramionami. Była cicho, nie stanowiła żadnej konkurencji dla powabów Rin, więc nie miała zamiaru traktować jej głosu serio.

Przewróciła oczyma. Upartość innej kobiety...
- Dobra siedź sobie tutaj, i tak będę cię ignorować.
Zamyśliła się, od czego zacząć.
- A więc był sobie pewien zły gość. Właściwie to jest, tylko nie mogę go tutaj znaleźć. Zobaczył mnie, zrobił sobie ze mnie zabawkę, oznaczył jako swoją własność i powywracał świat do góry nogami.

Sasuun starał się nie reagować na przekomarzanie się obu dziewczyn.
-Nie wnikam...rozumiem że zemsta będzie nieco bolesna dla tego faceta?-zapytał wkońcu patrząc na nią.

Pokręciła przecząco głową.
- Niestety nie- uśmiechnęła się- jest o wiele potężniejszy niż możnaby przypuszczać. Poza tym nie jestem urodzoną zabójczynią- puściła mu oczko.

Siedziała więc cicho i przysłowiowo strzygła uszami. Mogła być ignorowana, jej to było objętne. Mniejsza o to, że z obecnego towarzystwa to chyba tylko ja było stać na usługi Rin. I tak nie tego potrzebowała, chciała po prostu kogoś słuchać...

-No cóż...zawsze możesz znaleźć kogoś, kto ci pomoże-rzucił wesoło i po chwili przeciągnął się.-Raany..napiłbym się czegoś-mruknął do siebie przecierając oczy. Był troche zaspany i zmęczony.

W jej oczach pojawiły się dziwne iskierki.
- Znam dobrą miejscówkę z napojami- odpowiedziała szybko i zerknęła z uśmiechem na Tayę. Jednak nikt nie mógł wiedzieć, co w tej chwili roiło się w małej zboczonej główce Rin.

-Doprawdy?-zapytał uśmiechnięty i raczej niczego nieświadomy demon. Wstał i znowu się przeciągnął, a po chwili z jego pleców znów wyrosły skrzydła.

Odpowiedziała wymuszonym uśmiechem.
-Znaczy, że mam Was zostawić?-spytała kierująć swoje pytanie wyraźnie do Upadłej. W końcu to jej być może swoim towarzystwem odbierała zarobek. Moze chłopaczek przy dziewczynie o wyglądzie niewinnej dziewczynki nie chciał się otworzyć. A przynajmniej otworzyć sakiewki.

//to tak zwane ku.wie ogniki :P

- Nieee, siedź sobie. My załatwimy to gdzieś indziej. Paaa- pomachała do Tayi.
Sama rozłożyła swoje skrzydła i wzniosła się w powietrze. Po chwili odleciała liczac na to, że demon poleci w ślad za nią.

Sasuun wyraźnie zdezorientowany spojrzał najpier na Tayię a potem w ślad za Rin. Wkońcu poderwał się do lotu i poleciał za nią.

Nie dziwiła się takiemu wyborowi. Zwinnie zeszła na ziemię ostatni kawałek pokonując skokiem. Jeszcze chwilę powłóczyła się tutaj, rozglądając. Wkrótce jednak uczucie niepokoju towarzyszące tutejszej atmosferze uniemożliwiło jej dalszy spacer. Więc odleciała.